BRIDGE ACROSS FOREVER

tapos na ang sona ni Pnoy, medyo late ko pa nga syang napanood dahil masigasig akong nasa ilalim ng arawan nun at tinatahak ang kahabaan ng commonwealth para makarating sa ospital na dapat puntahan, pero syempre di ako naglalakad!! Naka bus ako..init kaya..i'm not planning to be a daing..:) Anyway, simula pa naman nung unang sona ni Pnoy natuwa na ako di dahil sa laman ng kanyang talumpati ngunit dahil ginamit nya ang ating wikang pambansa. Wala nang mas tatamis pa kung kinausap mo ang sambayanang pilipino sa wikang kinagisnan nya. Dahil di lang sa isip nya tatagos ang iyong mga sinabi, kundi pati sa puso nya. Isa ito sa napansin kong stratehiya na ginamit ni Pnoy para makuha ang loob ng sambayanan. Pag ingles kasi ang ginamit mo, wow, heavy!!nakaka nosebleed pre! bibilib mga tao sayo, feeling nila ang galing galing mo, pero naintidihan ka ba nila? parang hindi naman..sa sona ni pnoy. may laman din naman, pero medyo may duda din ako sa mga surveys, o mga statistics na inihain nya

alam kong medyo walang sence yung gagawin ko ngayon pero kasi, naisip mo na ba bakit lahat ng ilagay mo sa manikin, bagay sa kanila..:)) sa bagay pano nga naman bebenta ang damit kung hindi maganda sa display... pero minsan, naisip ko..binibili ng tao ang mga bagay na naka display kasi bagay ito sa ibang tao, o sa manikin, pero sa kanila mismo, naisip ba nilang bagay sa kanila? di ako nanlalait, minsan kasi ang pagbili ng mga bagay na di naman kelangan sa buhay ay epekto o impluwensya na ng media o di kaya g mga masasamang elemento tulad ng mga posters at mga kung anek anek na naka print at mukhang maganda... that's very bad. pero sabi nga nila walang basagan ng trip, kanya kanyang diskarte sa buhay yan, e kesa madami silang pera pambili e di bilhin nila yang mga bagay na wala naman mangyayare kung sinuot nila, di naman mababawasan yung mga nagugutom sa pilipinas kung bumili ka ng pampaputi ng tuhod diba? di din naman magugunaw ang mundo kung bumili ka nito, ewan ko lang bakit k

sa mgapanahong umuulan at kelangan mong sumilong para di ka mabasa..isa ako sa mga taong mas piniling mabasa sa ulan at mag isip.. sa gitna ng madulas na kalsada, iritableng mga pasahero, mga hayblad na driver at wagas sa traffic, may malaking tanong sa isip ko...hanggang kelan ko masisilayan ang ganitong eksena? di ka sigurado hanggang kelan mo makakasama pamilya mong napaka mapagmahal, mga kaibigan mong walang kasing kulit at at iniibig mong kelan mo lang nakilala, at ang mga bitches sa trabaho na di mo man lang kayang awayin dahil sayang lang sa laway at neurons khng papansinin mo, tas biglang kukunin ka na ni undertaker, di ka man lang handa? pano mo masasabing handa nga naman diba? e hindi mo nga alam kelan ka ma eerase dito sa mundong ibabw? tinatapos ko na ang parteng ito ng aking blog kahit wala syang kwenta..shet lang.. bye!! ngayong di ko alam ano  ng nangyare sa musa kong dinalaw ako kanina pero ngayon iniwan ako...dahil masyadong hi tech ang gamit kong  pang type