BRIDGE ACROSS FOREVER

When I can't pull off a goddamn entry that'll entertain me when I read it after a week from writing it, I just want to give up on life and be one of the sweat beads my crush wipes on his 6-pack abs... Kidding. Baka magalit si bebe laflaf! Katanungan: May Pilipino bang naitala sa kasaysayan na nagsabing hindi masarap ang kanin? disclaimer: hindi ito pangungutya sa mga health conscious at mga nag aadik mag diet para magka beach body.. dahil isa ako sa kanila, minsan sa buhay ko. Ito ay pawang kathang isip, ilusyon, at mga jokes na hindi marapat seryosohin ng mga indio!:p Hindi ko kayang ipaliwanag katulad ng mga sayantipikong nilalang kung paano naging magkakaiba ang metabolism ng tao. May mga swerteng ugatpak na kahit kumain ata ng dinosaur, hindi tataba. At mayroon naman na kahit isang butil na nga lang ng bigas, at isang basong tubig ang nakokonsumo sa isang araw, eh hindi parin maka alpas sa nagmumurang OVERWEIGHT nilang bmi. Saklap diba? Ayon sa aking pananaliksik

I have always thought that whatever happens, we will end up together.. I have always hoped for the day that things will change, that I'll be the one you choose, and not the one you leave when she comes. Ah, the things we do for love! Whatever this is, is wrong from the start, but we kept on doing it anyway... We thought that by keeping each other in each other's lives,  we create a bridge to our own forever. But, I guess I was the only one who thought that we have a destination called forever. Every time I give you the last of the last chances,you kept on screwing with the trust I give you. You prioritize yourself and your comfort, you want me to go a thousand mile, whilst you won't even cross a puddle for me. Despite all these, wherever this circus would bring me, I will still offer you my heart, I will put every piece together and let you break them apart again.  I don't believe that we receive the love we think we deserve..it'

"I love you." Ang sabi nya sa akin kahit na ilang buwan pa lang kami magkakilala. "Mahal na mahal kita." Sinasabi nya sa akin sa tuwing nag aaway kami sa napakaliit na bagay. "Di ko kayang mawala ka." Ang kanya laging sinasambit sa tuwing pinupuna ko ang mga bagay na hindi ko ninais makita. "Hindi ko na kaya..." Ang tanging sagot na kayang bigkasin ng aking bibig..yumuko, humakbang palayo. Masakit makasakit ng iba..lalo na ng taong alam mong minamahal ka. Masakit makita na nasasaktan ang taong walang alam gawin kundi mahalin at suyuin ka. Paano nga ba wawakasan ang mga salitang binatawan na,"Mahal din kita"? Saan nga ba pwedeng humugot ng lakas para masambit ang mga salitang "Ayoko na"? Isang araw, habang nagkkwento sya ng hindi ko alam na kaganapan, walang salita ang pumasok sa isipan..nagsusumigaw lang ang aking utak na "itigil mo na, wag mo na sya pahirapan". Pumatak ang mga luha, tumigil sya