BRIDGE ACROSS FOREVER

Isang araw madami pa akong time (bago pumasok) para maghanap ng mabisang pang-tame ng buhok sa tukador ng mga hair products..pang lalake halos lahat. Mahirap &apos;to. Spraynet?ayoko, titigas buhok ko.<br> Hair mousse? Ppkksssshhhhk! Ay malabnaw, expired na. <br> Hair wax?ay anlagkit.. Hhhmm..ayun gel.(meron orange at clear) alam natin ang ichura ng gel.di kelangan basahin para malaman na gel sya, ichura palang, nag susumigaw naman na syang &apos;GEEEELLL AKOOOO!&apos; kinuha ko ang clear.binuhos sa kamay, medyo madami..malabnaw pala ang gel these days..i applied liberally onto my gorgeous but very, very frizzy hair. wow di malagkit sa kamay.winner! Suklay suklay..wooow!!ganda.<br> Sabay tingin sa salamin. Ayos na. Pagpasok sa office... Kawork: ang ganda ng buhok mo ngayon, maayos.<br> Ako: may nilagay ako eh.chaka nag suklay ako today.:)<br> Kaya palaaaaaa! Milagro! Saya! Mga 16371910361 na katao ang nagsabing ang ganda ng hurr k...

Para sa akin, kahit di pa man ako apektado ng problema sa traffic, pagbyahe pauwi or papasok ng trabaho, naloloka na ako kakaisip anong bulate pumasok sa kukote ng mga taong nagpapatakbo ng ating pamahalaan. Pero dahil bwakanang bwaya mehn, ilang oras ako nag aabang ng masasakyan, umuulan ng sobrang lakas, nabasa na buong pagkatao ko, kulang na lang pati bait ko maputikan na rin. Parehong scenario pauwi, ang mga taxi ay walang habas na nag ccarpool from 50-100 each. Take note, 5 na pasahero, tag 70 kayo kunyare, tas ang metro ni kuya 140, pak winner, gagarahe na yan. So, ibig sabihin mababawasan ang pedeng masakyan sa oras ng pangangailangan, mababawasan din ang mapagsamantala, at mababawasan ang masasamantala. Ngunit, subalit, datapwat, but, although, somehow, dadami ang taong di makakarating sa kanilang paroroonan. Isa ito sa mga bagay na pinagtatakhan ko,. Una, and EDSA ay isang malaking kalsada na araw araw din namang dinadaanan, pero bakit nagtataka pa tayo pag masagwa pa sa mu...

Sa dami ng naiisip ng bawat tao sa isang araw, kulang pa ang isang notebook para mailista mo lahat ng pangit, maganda, nakakatuwa, nakakaiyak na mga kaganapan. Sa dami ng naiisip ko at mga bagay na naisulat ko na, hindi pa ako nakasulat ng isa tungkol sa paborito kong baby dog...si Ading. 😊 sa kasalukuyan, si ading ay 10 years old. Jutanders na kung iccompute mo sya sa dog yeara.Kaya mo na mag compute..:) Isang maliit, puti, mataba at mabalahibong aso. Hindi sya katulad ng ibang aso na hobby tumahol at magalit sa mga tao. Si ading, para syang naka mute na aso, bihira gumawa ng tunog. Di rin sya snob. Pag may bisita, manlalandi pa yan. kung hindi sya lalapit agad, magpapa cute muna yan, puppy eyes, para tawagin sya. Minsan, yung bisita pa mahihiya sa takot nila sa aso, kasi hindi aso si ading!!!!isa syang...laruan, na humihinga. haha..ok, i'm not making anybsense. ngunit, subalit , datapwat...kaya ako gumawa ng something tungkol sa kanya kasi, naiisip ko paano ako mag ccope up k...

Sa araw na to, nag uumapaw ang aking kasiyahan. Una,dahil nabuksan ko na ulit 'tong pinakauna kong blog na pinag buhusan ko ng mga hinaing ko tungkol sa pag-aaral ko, sa trqffic sa EDSA, sa pagkairita ko tuwing nababasa ang paa ko sa ulan, at mga bagay na napapansin ko lalong lalo pag nakasakay ako sa kahit anong public transportation. Marami na ang nagbago. Tumatanda na ako, naging maarte na ako, di ko namalayan nahihilig na ako sa mga produktong pampaganda at di ko namamalayan na nalalagasan ako ng pera dahil sa mga produktong pamahid at kung anik anik pa. Dati, hindi ko kinahiligang mag-ayos. Siguro dahil nag 'mamature' ako bilang babae. Bakit utak ko di nagmamature? Mahirap to. hayst. Naging alipin ako ng pag-ibig. Hinamak ang lahat, masunod ka lamang ang arrive ng lola mo. Eh wala, mahal ko eh. Nagpakatanga ng todo, nag mukang aanga anga. Pero wala akong pinag sisihan. Dahil naniniwala ako, 'what is done out of love, only takes place beyond good and evil'....