BRIDGE ACROSS FOREVER

Nang mga nakaraang araw, nakasanayan ko nang manood ng mga Tagalog movies na nakakakilig, pero alam naman natin kung gaano ka predictable ang filipino films.. syempre merong climax na mag hihiwalay yung mga bida, pero mgababalikan din para merong happily ever after sa dulo. Ngayong gabi, ang nasa menu ng panood ko eh 'the Breakup Playlist'. di ko masasabing maganda sya in a sense na bago sya sa panlasa ko, pero pwede na. I'd give it a 7, kasi tumagos sa puso ko at may mga thoughts akong gusto ilagay dito na narealize ko lang din while watching. Sabi ni ate Sarah,''pwede bang mag sorry ka na lang? wag mo na lang akong mahalin, nakakapagod na yang sinasabi mong pagmamahal. nakakapagod ka na mahalin". Aray diba? pero alam natin na kahit pa ilang eksena pa ang dumaan, hindi nya makakalimutan si piolo..mahal padin nya yun kahit sagad sa buto yung sinabi ni kuya mo na 'do me a favor?umalis ka na din sa buhay ko, at pwede ba wag ka nang bumalik'. huda

Sa di maipaliwanag na kadahilanan, naging kaugalian na ng kababaihan ang magpagupit kung may malaking pagbabago na nagaganap sa kanilang buhay. Totoo nga ba na may angking kapangyarihan ang aming buhok kaya nangangailangan pa kami ng pagpapagupit or pag renovate ng buhok para maging hudyat ng aming pagbabago? Bilang isang babae, hindi ako nagpapagupit para maging sign ng new beginning or end of a heartbreak.Nag papagupit lang talaga ako para pag eksperimentuhan ang ayos ng aking buhok. Pero bilang isang babae, alam kong alam namin sa isa't isa na ang aming buhok ay may impluwensya sa aming mood, outlook in life, disposition, at madami pang iban aspeto sa buhay. Ang babae pagkatapos ng break up, nag eemote pa muna ng ilang buwan or kung hanggat kelan nila gusto. Sa gana ni Taylor Swift,ayun eh hindi ata uso sa kanya ang salitang move on. Meron agad kapalit na lalake sa buhay nya pagka break sa isa. PArang ngayon!!! after nya ke Calvin Harris, si Tom Hiddleston naman! puta si Lo

Hindi ko alam kung pano ko ipapaliwanag kung pano nararamdaman ang sakit.. Unang una sa lahat, ang pain ay very subjective. Ibig sabihin, ang masakit para sa isang tao ay maaring hindi naman masakit sa iba. Pero may isang bagay na nagkakapareho para sa lahat, lahat tayo nakakaranas ng sakit. Hindi lang minsan sa buhay ng isang tao ang makaramdam ng sakit, hindi mo rin masasabing hindi ka masasaktan kahit alam na alam mong memoryado mo na ang isang bagay na iyong ginagawa. siguro pwede nating tawagin na destiny yun. Oo, destiny mo na masaktan...para gumaling. Wala namang sakit na hindi natatapos...siguro nga tama sila, walang forever, at lahat nagbabago. Bago pa ako mapunta sa ibang bagay, gusto ko lang talaga sabihin na masakit...Gusto ko na nga minsan sabihin na sanay na ako masaktan, kasi katulad ng sinabi ko kanina, kahit pa saulado ko na lahat ng mga naranasan ko before, hinding hindi ko padin masasabi na di ako masasaktan. I've been through a lot of relationships,

Madami kang makikilala sa buhay, may mga taong alam mong mamahalin mo, mga taong magtatagal sa buhay mo dahil alam mong magiging kaibigan mo sila dahil sa napakadaming rason o di kaya maraming darating sa buhay mo para turuan kang bagay na di mo matutunan sa iba.. Masasaktan ka, maliligayahan ka, pero higit sa lahat, matututo ka sa lahat ng mga taong nabanggit. Sisimulan ko na lang yung kwento ko sa salitang..akala. Hindi ko kayang simulan 'to ng masaya, kasi alam ko naman sa simula palang na sumugal na ako...minsan di ko alam kung kelangan kong pagsisihan na nasayang yung pagkakaibigan namin nang dahil lang sa akala kong magiging ok ang lahat. Sinabi ko sa mga kaibigan ko na handa ako kung ano man maging kahihinatnan nang pinili kong desisyon...ang mahalin ang matagal ko nang kaibigan. Masasabi kong kilala ko na sya ng matagal, alam nya lahat ng pinagdaanan ko sa buhay, sa sobrang daming inuman na pinagsamahan namin ay naikwento na namin sa isa't isa ang bu