Skip to main content

I need a therapist

 Lately, I've been thinking about life, my dreams, some negative thoughts - comparing myself to my batch mates who made something already for themselves, starting a family, am I ready for that? Changing careers. You get it, I have a lot going on in my head. It hasn't come to a point na magbbreakdown ako, but I am longing for my friends. During college, before we took the board exam, or that was after I forgot. We went to a spontaneous Tagaytay trip, then we sad on a parang ledge ba or something overlooking the city. Ang pinag uusapan namin, ano na kaya mangyayare satin? Sino kaya unang magkakaanak, sino unang mag aasawa? San kaya tayo mag wwork? Mga ganon. It was so pure, and we were clueless of what lies ahead of us.

Fast forward to today, all of us I would say walang napariwara. Lahat kami are working, yung iba doctor na nga and some of us nag asawa na, and may pamilya na. Me? still figuring out if I am really ready to take the leap. I would not say na naghihirap ako, I am living a comfortable life still here in the Philippines, but I would not say that I can afford to be unemployed. Ganong level. 

For reference of all my rants, I am 33 years old, I live with my parents and my dog. I have a long time boyfriend, who's planning to marry me naman and already excited to have a kid. We are both working, I also manage our family business. We are capable of helping out some of our relatives. So, I can't really complain about my life. But that's not really everything about life, right? There's more to it than just surviving.

I know it's totally normal, so I'm just taking it slow, being kind to myself. Convincing myself that everything's gonna be fine, and will fall into place. Telling myself over and over about the quote I read a few days ago, "you can't fuck up what's meant for you". totally comforting diba? And really make sense. 

Siguro I'll ask my jowa for a night out para makapag chika kami about this soon. We haven't done that in a while. 

Comments

Popular posts from this blog

Alamat ng Lipistik

Friday again! Happy weekend world! Again, I ask myself, how can I fucking write something happy and witty, if all I can do is sulk over the idea or feeling of being unwanted. I can’t even say that I like myself. Feeling ko nagkakaron na naman ako ng episode of the inevitable. Pero I can get over this, I know. Una sa lahat, patawad sa mga nagbabasa ng blogs ko, ang boring kong tao. Dead kid. Wala ng nagaganap na interesting sakin, maliban sa madami akong natututunan sa work ko. Yeth, I’ll tell you about my job. Nasa harap lang sya ng magandang building ng San Miguel. Nung 2015, wala pa tong building. Nag work kasi ako dati sa tabi netong building. Big hole lang to non. Dead end. Tanginang train of thought, napuputol, humihinto. Im cursed!!! Ohmaygaaaad! Gagawa na lang ako ng quick alamat! Ang topic for today, mga bata, ay tungkol sa alamat ng lipstick. Bilang mahilig sa lippie ang ating may akda, gumawa sya ng kwento tungkol sa kung paano nagsimula ang pamahid sa labi n

SINGKONG BUTAS

Sa hirap ng buhay ngayon, ultimo barya mahalaga. (kaganapan sa jeep umagang pauwi ako) Pasahero: bayad, wilcome.(lalakeng mukang papasok palang, ayoko maging judgmental, basta papasok palang) *abot bayad,abot sukli. bilang.kunot noo ni kuya passenger* P: magkanu ba hanggang wilcome? Driver: unse. P: subra ka singko. D: Salamat. *********************************************************************** Sa sobrang corrupt ng mga tao sa tabi-tabi, sa taas tass, mas may dangal pa ang ordinaryong tao na nagttrabaho sa ilalim ng araw kaysa sa mga taong nasa malambot na upuan at malamig na opisina. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng pagnanais nating magluklok ng tapat na opisyal ng gobyerno, tila parang may masamang elemento ang nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ano nga ba ang masamang elemento na naghahasik ng lagim sa gobyerno?PERA. Sabi nila, hindi ang pera ang sumisira sa buhay ng tao, kundi ang pagmamahal at pagnanais na magkamal ng limpak limpak na salapi. Aanhin mo ang

Barasoain Church - yung nasa sampung piso

disclaimer: Lahat ng pictures kuha lang sa humble kong android. raw lahat at hinaluan ng konting kaartehan ko, na minsan nakakainis dahil di naman kagandahan ang kinalalabasan. More practice!! Barasoain Church in Malolos, Bulacan Yung simbahan sa sampung piso: Kung titignan mo yung pera, mukang malaki yung simbahan..Pero syempre iba na ang mundo ngayon!! baka lumaki na ang mga tao at lumiit yung simbahan. Parang damit na nag sshrink pag nalabhan. Pero syempre!! joke lang mga yan.:p Magkamukha naman yung nasa sampung piso chaka sa actual kong nakita, andun yung puno na di ko alam kung legit bang yun padin yung puno, o apo na to nung original na puno. Syempre iba na ichura ng paligid nung simbahan.Yung nasa gilid ng bell tower eh may kalyeng tinayuan na ng mga maliliit na bahay at tindahan. Nakakita din ako ng ilang nagbbisikletang kuya na nakapara, nagbebenta ng kwek kwek,siomai, palamig at iba pang tnutusok. Sa kabilang side naman,