Sa henerasyong laging nagmamadali,
ang mga ipinanganak sa panahong walang pag aatubili,
namamangha kung paanong oras ay tila napakaliksi.
Bakit nga ba ang araw ngayo'y parang laging pagod at gusto'y gabi na lang lagi?
Minsan aaraw, minsan kukulimlim, minsa'y presko ang hangin.
Kadalasan, ang bilis ng tanghali.
Ang dating siesta, ngayo'y puro na lang pagttrabaho at ayaw umuwi.
Bilang ipinanganak sa huling dekada ng inosenteng pagkabata,
mangmang sa mundo ng teknolohiya, may panahon na ang puso ko'y puno ng agam-agam.
Bakit parang gaya ng panahon, ang tao ay nagiging pabigla-bigla,
sa pagdedesisyon, sa pag-ibig at pag-aasawa?
May isa akong kakilala, kaibigang matalik, kapatid kong turing.
Ilang taon na lang, ang edad nya'y lilisan na sa kalendaryong Lunar.
Galing sa relasyong matatag, ngunit nagdesisyon ang tadhanang wag ng tumagal.
Sya'y naghahanap, nagmamadali, humihingi ng signo sa mga talang kumikislap,
kung may pag-ibig nga bang para sa kanya.
Ang palagi naming buyo, hamong wag mong madaliin at dadating din kung mamarapatin.
Ngunit sya'y mapilit.
Umibig sya sa dalawang kaibigan. Dalawang babaeng hindi nya gustong saktan.
Wala silang alam.
Parang araw na nagkukumahog, nalilito.
Gusto nyang hintayin ang preskong hangin, na may konting pag-ulan, ngunit mas malapit ang gabi.
Sinuyo ng gabi ang araw. Kumislap ang mga butuin at ngumiti ang buwan.
Hindi na nga nya nahintay ang isa.
Nang nalaman nyang paparating ang ulan, nilisan nya ang gabi at sumalubong sa nagbabadya.
Ngunit, ang dumating ay bagyo. Hinagupit sya ng matinding hangin at natubang bahagya.
Nilisan sya ng ulan, at nag-iwa ng matinding pinsala.
Paano na nga kaya? Di bale, andyan na ang gabi, bakit pa mag aatubili?
Natapos ang istorya, may nasaktan at lumayo.
Hindi ko mawari kung saan ako papanig, at maniniwala.
Kaibigan ko sila, at gusto ko na lang ipalagay, na ang araw ay sa gabi,
dumaan man ang bagyo, sila padin ang magtatagpo.
Ayaw ko na sana malungkot sa kwento...
Ang panahon nga nadedepress,sabi ni Ka Ernie Baron. (tropical depression sinasabi ko)
Ako pa kayang tao, nag uumapaw sa damdamin at puso!
ang mga ipinanganak sa panahong walang pag aatubili,
namamangha kung paanong oras ay tila napakaliksi.
Bakit nga ba ang araw ngayo'y parang laging pagod at gusto'y gabi na lang lagi?
Minsan aaraw, minsan kukulimlim, minsa'y presko ang hangin.
Kadalasan, ang bilis ng tanghali.
Ang dating siesta, ngayo'y puro na lang pagttrabaho at ayaw umuwi.
Bilang ipinanganak sa huling dekada ng inosenteng pagkabata,
mangmang sa mundo ng teknolohiya, may panahon na ang puso ko'y puno ng agam-agam.
Bakit parang gaya ng panahon, ang tao ay nagiging pabigla-bigla,
sa pagdedesisyon, sa pag-ibig at pag-aasawa?
May isa akong kakilala, kaibigang matalik, kapatid kong turing.
Ilang taon na lang, ang edad nya'y lilisan na sa kalendaryong Lunar.
Galing sa relasyong matatag, ngunit nagdesisyon ang tadhanang wag ng tumagal.
Sya'y naghahanap, nagmamadali, humihingi ng signo sa mga talang kumikislap,
kung may pag-ibig nga bang para sa kanya.
Ang palagi naming buyo, hamong wag mong madaliin at dadating din kung mamarapatin.
Ngunit sya'y mapilit.
Umibig sya sa dalawang kaibigan. Dalawang babaeng hindi nya gustong saktan.
Wala silang alam.
Parang araw na nagkukumahog, nalilito.
Gusto nyang hintayin ang preskong hangin, na may konting pag-ulan, ngunit mas malapit ang gabi.
Sinuyo ng gabi ang araw. Kumislap ang mga butuin at ngumiti ang buwan.
Hindi na nga nya nahintay ang isa.
Nang nalaman nyang paparating ang ulan, nilisan nya ang gabi at sumalubong sa nagbabadya.
Ngunit, ang dumating ay bagyo. Hinagupit sya ng matinding hangin at natubang bahagya.
Nilisan sya ng ulan, at nag-iwa ng matinding pinsala.
Paano na nga kaya? Di bale, andyan na ang gabi, bakit pa mag aatubili?
Natapos ang istorya, may nasaktan at lumayo.
Hindi ko mawari kung saan ako papanig, at maniniwala.
Kaibigan ko sila, at gusto ko na lang ipalagay, na ang araw ay sa gabi,
dumaan man ang bagyo, sila padin ang magtatagpo.
Ayaw ko na sana malungkot sa kwento...
Ang panahon nga nadedepress,sabi ni Ka Ernie Baron. (tropical depression sinasabi ko)
Ako pa kayang tao, nag uumapaw sa damdamin at puso!
Comments