Skip to main content

The Orange Girl has a new Home

I've been blogging for almost a decade, and this has been one of the things I am most thankful for for the Internet. Andami kong stories na share, mga bagay na di ko nasasabi verbally. This has been a comfort place I go to to unload hate and be able to move on. Somehow, blogging became my therapy to live a peaceful life.

Now, I decided to try something new..a new platform to share more things, such as my journey in baking, questions about life, after life,aliens, and many things inside our planet. Baka sakaling mas mainspire pa ako isulat yung mga contents na naisip ko pero laging napput off, mainly because of work,other hobbies, and many more distractions.

I am not taking this down permanently, because I still want to look back and be able to reminisce those times I wrote my lonely and happy entries here. I know that my future self could still learn from my old self. Especially, I could use inspiration from my previous entries!

Para akong mag mmove on ulit, makikipag getting to know each other sa bago kong sulatan. Well, di na pala sya bago, ginamit ko na sya before nung mga times din na nakakalimutan ko password ko dito, so dun ko lang to itutuloy kasi yung mga fnfollow kong bloggers, wordpress ang gamit. :) It's more complicated than this site, pero prettier, if used properly. I tried customizing my page earlier, taena, nganga. Di ko alam pano ko ilalagay yung mga gusto kong ilagay. Slowly, naku. Nakaka excite ang new beginning, pero sana self, di ka ma frustrate pag di mo na alam gagawin mo sa kanya. :p

So,my dear orange girl, sleep soundly, we'll have more adventures and spread weird crazy stories some place else! :)

P.S. we'll export some of my entries from here to there. :)

Comments

WINZZZ said…
This is your last? Sad. Well thank you for sharing your stories. Actually nakita ko lng sa fb mo. you have a website well I got bored so I click it. Hahaha! thx RV!

Popular posts from this blog

Alamat ng Lipistik

Friday again! Happy weekend world! Again, I ask myself, how can I fucking write something happy and witty, if all I can do is sulk over the idea or feeling of being unwanted. I can’t even say that I like myself. Feeling ko nagkakaron na naman ako ng episode of the inevitable. Pero I can get over this, I know. Una sa lahat, patawad sa mga nagbabasa ng blogs ko, ang boring kong tao. Dead kid. Wala ng nagaganap na interesting sakin, maliban sa madami akong natututunan sa work ko. Yeth, I’ll tell you about my job. Nasa harap lang sya ng magandang building ng San Miguel. Nung 2015, wala pa tong building. Nag work kasi ako dati sa tabi netong building. Big hole lang to non. Dead end. Tanginang train of thought, napuputol, humihinto. Im cursed!!! Ohmaygaaaad! Gagawa na lang ako ng quick alamat! Ang topic for today, mga bata, ay tungkol sa alamat ng lipstick. Bilang mahilig sa lippie ang ating may akda, gumawa sya ng kwento tungkol sa kung paano nagsimula ang pamahid sa labi n...

Barasoain Church - yung nasa sampung piso

disclaimer: Lahat ng pictures kuha lang sa humble kong android. raw lahat at hinaluan ng konting kaartehan ko, na minsan nakakainis dahil di naman kagandahan ang kinalalabasan. More practice!! Barasoain Church in Malolos, Bulacan Yung simbahan sa sampung piso: Kung titignan mo yung pera, mukang malaki yung simbahan..Pero syempre iba na ang mundo ngayon!! baka lumaki na ang mga tao at lumiit yung simbahan. Parang damit na nag sshrink pag nalabhan. Pero syempre!! joke lang mga yan.:p Magkamukha naman yung nasa sampung piso chaka sa actual kong nakita, andun yung puno na di ko alam kung legit bang yun padin yung puno, o apo na to nung original na puno. Syempre iba na ichura ng paligid nung simbahan.Yung nasa gilid ng bell tower eh may kalyeng tinayuan na ng mga maliliit na bahay at tindahan. Nakakita din ako ng ilang nagbbisikletang kuya na nakapara, nagbebenta ng kwek kwek,siomai, palamig at iba pang tnutusok. Sa kabilang side naman, ...

SINGKONG BUTAS

Sa hirap ng buhay ngayon, ultimo barya mahalaga. (kaganapan sa jeep umagang pauwi ako) Pasahero: bayad, wilcome.(lalakeng mukang papasok palang, ayoko maging judgmental, basta papasok palang) *abot bayad,abot sukli. bilang.kunot noo ni kuya passenger* P: magkanu ba hanggang wilcome? Driver: unse. P: subra ka singko. D: Salamat. *********************************************************************** Sa sobrang corrupt ng mga tao sa tabi-tabi, sa taas tass, mas may dangal pa ang ordinaryong tao na nagttrabaho sa ilalim ng araw kaysa sa mga taong nasa malambot na upuan at malamig na opisina. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng pagnanais nating magluklok ng tapat na opisyal ng gobyerno, tila parang may masamang elemento ang nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ano nga ba ang masamang elemento na naghahasik ng lagim sa gobyerno?PERA. Sabi nila, hindi ang pera ang sumisira sa buhay ng tao, kundi ang pagmamahal at pagnanais na magkamal ng limpak limpak na salapi. Aanhin mo ang...