Skip to main content

About Love...na naman (-_-)

"It's not you it's me...wala kang kasalanan, ako lahat 'to. Wala kang pagkukulang, Sobra sobra pa nga binibigay mo sakin, na natatakot ako kasi hindi ko kayang ibalik lahat."

Bullshit.

Hindi ako nagmamapait. Simple lang. Tingin ko kasi dito sa dahilang 'to is the easiest way out from a relationship or from the person you knew is the best person to love..the ideal person, and yet the problem is within yourself. You're not ready to accept the unconditional love. Your are afraid that you might not be able to reciprocate what the person deserves. You feel like you don't deserve that kind of love, because personally, you can't or you didn't imagine yourself that you can do such things. She/he's very bold in showing what and how the person defines her/his love for another human being.

These reasons are the most common I've heard from people who have lost their love..yung tipong mga TOTGA (the one that got away).

Bihira kasi tayo makabasa ng pieces na nasa perspective naman nung taong nang iwan. Parating dun tayo sa side ng alam natin ay biktima ng pag-ibig, yung iniwan.

Totoo bang mahirap mang-iwan? Oo.

Sabi nga ni idol Monra sa libro nyang Help! ayoko na sa Syota ko, nasasaktan din ang mga nakikipag break. Mahirap intindihin yun, pero oo meron namang basis yun. Maraming pwedeng dahilan ang hiwalayan ng mga magjojowa or di kaya mag asawa. Pero iisa lang naman ang totoo sa dalawa, parehong nasasaktan, may isang tao lang talaga na mas malakas ang loob.

Paano naging masakit ang mang iwan? Recently, I've been with someone who 'broke' up with me, since we didn't really put a label to what we've had before, I'd say that was a breakup, figuratively. He left me, to go back to his ex. Although his reasons were lame and plain pathetic, I forgave him wholeheartedly, and I am stupid enough to admit that I still love him up to this moment. Regardless of the reasons he told me, I felt that he was hurt. I know we don't think alike, and maybe the way his weighed his decisions were different from my perception about them, but it doesn't mean that I am the right one. Haaaay. masakit tanggapin, kasi may mas madaling solusyon sa problema nya, I can tell him exactly what to do, but I opt to shut my mouth and let him be. He should learn things his way not mine, because someday, he might regret things if he followed everything I said.

Alam kong nasaktan sya, alam kong bawat oras na mag uusap kami nasasaktan sya dahil hindi favorable samin yung tadhana sa panahong 'to. It may sound as if I'm justifying his actions, maybe..but this is how I believed in him ad forgave him for hurting me. I want to understand, to let go of the hurtful ideas, so I can start moving on. I chose to see the silver lining, but that doesn't mean that the pain is already gone. It's still here, in my heart and I think, love and pain will forever stay together. He may not be the right one for me, but who knows. Sabi ata ni Shakespeare, kahit 1% lang na hope, pwede kang patayin...kasi kahit katiting lang, it goes a loooong way. Yung ga kulangot na pag asa na yun, kayang umabot ng dekada para hintayin yung tamang panahon na baka sakale, baka sakale lang, hindi man ngayon, sa future, makita ko padin sya, at pwede nang maging kami.

Mahirap nga bang mang iwan kesa maiwan?

Kapag nagmamahal ang tao, hindi naman tayo nagsusukat, di naman tayo detakal mag mahal na bawal takal eh sampung piso ang ibabayad mo. Ang love, parang dimension na pwede mong sabihn na malaki or maliit. Nagmamahal ka sa paraan na alam mo. Kung dumadating ang panahon na kelangan maghiwalay, hindi rin natin pwedeng sukatin kung sino ang mas nasasaktan, kasi pareho naman kayong naglakbay na magkahawak eh, Walang dapat sisihin, walang tama o mali. walang sobra o kulang. Lahat pantay pantay. Lahat patas.

--all is fair in love and war. amen.



Comments

Popular posts from this blog

Alamat ng Lipistik

Friday again! Happy weekend world! Again, I ask myself, how can I fucking write something happy and witty, if all I can do is sulk over the idea or feeling of being unwanted. I can’t even say that I like myself. Feeling ko nagkakaron na naman ako ng episode of the inevitable. Pero I can get over this, I know. Una sa lahat, patawad sa mga nagbabasa ng blogs ko, ang boring kong tao. Dead kid. Wala ng nagaganap na interesting sakin, maliban sa madami akong natututunan sa work ko. Yeth, I’ll tell you about my job. Nasa harap lang sya ng magandang building ng San Miguel. Nung 2015, wala pa tong building. Nag work kasi ako dati sa tabi netong building. Big hole lang to non. Dead end. Tanginang train of thought, napuputol, humihinto. Im cursed!!! Ohmaygaaaad! Gagawa na lang ako ng quick alamat! Ang topic for today, mga bata, ay tungkol sa alamat ng lipstick. Bilang mahilig sa lippie ang ating may akda, gumawa sya ng kwento tungkol sa kung paano nagsimula ang pamahid sa labi n

SINGKONG BUTAS

Sa hirap ng buhay ngayon, ultimo barya mahalaga. (kaganapan sa jeep umagang pauwi ako) Pasahero: bayad, wilcome.(lalakeng mukang papasok palang, ayoko maging judgmental, basta papasok palang) *abot bayad,abot sukli. bilang.kunot noo ni kuya passenger* P: magkanu ba hanggang wilcome? Driver: unse. P: subra ka singko. D: Salamat. *********************************************************************** Sa sobrang corrupt ng mga tao sa tabi-tabi, sa taas tass, mas may dangal pa ang ordinaryong tao na nagttrabaho sa ilalim ng araw kaysa sa mga taong nasa malambot na upuan at malamig na opisina. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng pagnanais nating magluklok ng tapat na opisyal ng gobyerno, tila parang may masamang elemento ang nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ano nga ba ang masamang elemento na naghahasik ng lagim sa gobyerno?PERA. Sabi nila, hindi ang pera ang sumisira sa buhay ng tao, kundi ang pagmamahal at pagnanais na magkamal ng limpak limpak na salapi. Aanhin mo ang

Barasoain Church - yung nasa sampung piso

disclaimer: Lahat ng pictures kuha lang sa humble kong android. raw lahat at hinaluan ng konting kaartehan ko, na minsan nakakainis dahil di naman kagandahan ang kinalalabasan. More practice!! Barasoain Church in Malolos, Bulacan Yung simbahan sa sampung piso: Kung titignan mo yung pera, mukang malaki yung simbahan..Pero syempre iba na ang mundo ngayon!! baka lumaki na ang mga tao at lumiit yung simbahan. Parang damit na nag sshrink pag nalabhan. Pero syempre!! joke lang mga yan.:p Magkamukha naman yung nasa sampung piso chaka sa actual kong nakita, andun yung puno na di ko alam kung legit bang yun padin yung puno, o apo na to nung original na puno. Syempre iba na ichura ng paligid nung simbahan.Yung nasa gilid ng bell tower eh may kalyeng tinayuan na ng mga maliliit na bahay at tindahan. Nakakita din ako ng ilang nagbbisikletang kuya na nakapara, nagbebenta ng kwek kwek,siomai, palamig at iba pang tnutusok. Sa kabilang side naman,