Kabanatang Pangwakas

Sundot.Kulangot. Saksak. Puso. Tulo ang dugo..

Wala na namang konek.

Alam kong pinatawad ko na sya, alam kong masaya na ako para sa kanila ng girlfriend nya, na binalikan nya noong mga panahong akala ko kami na.

Alam kong binitiwan ko na ang pangakong sya na sana ang huli kong sinisinta.

Alam kong tapos na ako sa mga gabing umiiyak at pagtatanong kung bakit kelangan mo pang bumalik sa kanya, at mawala?

Ang natitirang bakit na lang naman ay..bakit kelangan ko pang masaktan sa tuwing maaalalang iniwan lang nya ako ng basta-basta?

Hindi ba sapat ang ibinigay kong pagmamahal? pag aalaga? at sakripisyo para lang makapiling sya?

Wrong pala ako, madami pa pala akong tanong.

Bakit kelangan nilang ipamuka sa akin na mas masaya sya sa piling nya? Bakit kelangan pa nilang ipagsigawan sa mundo, na ginawa lang naman nya akong panakip butas? Bakit kelangan pa nila akong kaawaan, dahil ako yung iniwan at hindi ako yung binalikan?

Masakit padin..hindi dahil sa gusto ko pa syang makasama, hindi dahil sa hinihiling kong ako na lang sana..

Nasasaktan ako dahil pakiramdam ko, hindi ako sapat, hindi ako karapatdapat mahalin, hindi ako yung taong hanggang sa wakas pwedeng ibigin.

Nasasaktan ako dahil pakiramdam ko nagamit lang ako, ginamit lang ang pagmamahal ko para lang punuin ang pagkukulang ng iba, na ginamit lang ako para punan ang espasyong para naman talaga sa kanya.

Nasasaktan ako dahil sa pag-aakalang sa hinaba haba ng taon at pagkakaibigan namin, hindi sya ang taong wawasak sa puso kong binopas na ng nakalipas.

Pero..ganun ata talaga, minsan ang ituturing mong mamahalin hanggang sa huli, ituturing ka lang na kabanatang pang-wakas.

Comments

Alamat ng Lipistik

Friday again! Happy weekend world! Again, I ask myself, how can I fucking write something happy and witty, if all I can do is sulk over the idea or feeling of being unwanted. I can’t even say that I like myself. Feeling ko nagkakaron na naman ako ng episode of the inevitable. Pero I can get over this, I know. Una sa lahat, patawad sa mga nagbabasa ng blogs ko, ang boring kong tao. Dead kid. Wala ng nagaganap na interesting sakin, maliban sa madami akong natututunan sa work ko. Yeth, I’ll tell you about my job. Nasa harap lang sya ng magandang building ng San Miguel. Nung 2015, wala pa tong building. Nag work kasi ako dati sa tabi netong building. Big hole lang to non. Dead end. Tanginang train of thought, napuputol, humihinto. Im cursed!!! Ohmaygaaaad! Gagawa na lang ako ng quick alamat! Ang topic for today, mga bata, ay tungkol sa alamat ng lipstick. Bilang mahilig sa lippie ang ating may akda, gumawa sya ng kwento tungkol sa kung paano nagsimula ang pamahid sa labi n

SINGKONG BUTAS

Sa hirap ng buhay ngayon, ultimo barya mahalaga. (kaganapan sa jeep umagang pauwi ako) Pasahero: bayad, wilcome.(lalakeng mukang papasok palang, ayoko maging judgmental, basta papasok palang) *abot bayad,abot sukli. bilang.kunot noo ni kuya passenger* P: magkanu ba hanggang wilcome? Driver: unse. P: subra ka singko. D: Salamat. *********************************************************************** Sa sobrang corrupt ng mga tao sa tabi-tabi, sa taas tass, mas may dangal pa ang ordinaryong tao na nagttrabaho sa ilalim ng araw kaysa sa mga taong nasa malambot na upuan at malamig na opisina. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng pagnanais nating magluklok ng tapat na opisyal ng gobyerno, tila parang may masamang elemento ang nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ano nga ba ang masamang elemento na naghahasik ng lagim sa gobyerno?PERA. Sabi nila, hindi ang pera ang sumisira sa buhay ng tao, kundi ang pagmamahal at pagnanais na magkamal ng limpak limpak na salapi. Aanhin mo ang

Barasoain Church - yung nasa sampung piso

disclaimer: Lahat ng pictures kuha lang sa humble kong android. raw lahat at hinaluan ng konting kaartehan ko, na minsan nakakainis dahil di naman kagandahan ang kinalalabasan. More practice!! Barasoain Church in Malolos, Bulacan Yung simbahan sa sampung piso: Kung titignan mo yung pera, mukang malaki yung simbahan..Pero syempre iba na ang mundo ngayon!! baka lumaki na ang mga tao at lumiit yung simbahan. Parang damit na nag sshrink pag nalabhan. Pero syempre!! joke lang mga yan.:p Magkamukha naman yung nasa sampung piso chaka sa actual kong nakita, andun yung puno na di ko alam kung legit bang yun padin yung puno, o apo na to nung original na puno. Syempre iba na ichura ng paligid nung simbahan.Yung nasa gilid ng bell tower eh may kalyeng tinayuan na ng mga maliliit na bahay at tindahan. Nakakita din ako ng ilang nagbbisikletang kuya na nakapara, nagbebenta ng kwek kwek,siomai, palamig at iba pang tnutusok. Sa kabilang side naman,

BRIDGE ACROSS FOREVER

Search This Blog