Skip to main content

Green Day today

In this cruel yet wonderful world that we live in, becoming rich is something that most people want. In turn, because of the desire to get ahead of everyone else in this game called, 'nagmamadaling yumaman', humans develop greed and inhumane thoughts towards others, just to reach their ultimate goal.

Today is my coloring day, while taking a photo of my finished masterpieces, which I dare say were all dominated with the color green, I suddenly realized something..



That the color green symbolizes dollars -- riches and fame. Then I thought, I don't want my future kids to be obsessed with becoming rich, with getting ahead of everyone else, because what's the sense of it all, if we are all going to die someday?

Yes, being filthy rich, you get all the material things that you ever want in life. But, what about when you are in your deathbed? Your greens can pay your hospital bill, but is that your main concern, still?

We all die by ourselves, with just the body and mind, not with all the material things we acquired and our mother fucking, fat bank accounts. I don't intend to ridicule blessed people, because that's how they are, and that's how they want to love their lives. I am not being self-righteous. I just don't want to get to that point that I get addicted to becoming rich and all, then I forget what truly is the most important thing in the world.

After thinking of these, an idea came to mind..Green is the color of wine bottles! What I am definitely teaching my children is to appreciate drunk human beings more than fake, self-righteous, sober people..because drunk souls tell the most interesting tales, and the most honest feelings in the universe.

I will never forbid my children to drink..just as long as they don't drive (well i'm not gonna give them wheels anyway). Because I have learned the most important things about human beings within the realms of drunk conversations and ocean of liquor.




Comments

Popular posts from this blog

Alamat ng Lipistik

Friday again! Happy weekend world! Again, I ask myself, how can I fucking write something happy and witty, if all I can do is sulk over the idea or feeling of being unwanted. I can’t even say that I like myself. Feeling ko nagkakaron na naman ako ng episode of the inevitable. Pero I can get over this, I know. Una sa lahat, patawad sa mga nagbabasa ng blogs ko, ang boring kong tao. Dead kid. Wala ng nagaganap na interesting sakin, maliban sa madami akong natututunan sa work ko. Yeth, I’ll tell you about my job. Nasa harap lang sya ng magandang building ng San Miguel. Nung 2015, wala pa tong building. Nag work kasi ako dati sa tabi netong building. Big hole lang to non. Dead end. Tanginang train of thought, napuputol, humihinto. Im cursed!!! Ohmaygaaaad! Gagawa na lang ako ng quick alamat! Ang topic for today, mga bata, ay tungkol sa alamat ng lipstick. Bilang mahilig sa lippie ang ating may akda, gumawa sya ng kwento tungkol sa kung paano nagsimula ang pamahid sa labi n...

SINGKONG BUTAS

Sa hirap ng buhay ngayon, ultimo barya mahalaga. (kaganapan sa jeep umagang pauwi ako) Pasahero: bayad, wilcome.(lalakeng mukang papasok palang, ayoko maging judgmental, basta papasok palang) *abot bayad,abot sukli. bilang.kunot noo ni kuya passenger* P: magkanu ba hanggang wilcome? Driver: unse. P: subra ka singko. D: Salamat. *********************************************************************** Sa sobrang corrupt ng mga tao sa tabi-tabi, sa taas tass, mas may dangal pa ang ordinaryong tao na nagttrabaho sa ilalim ng araw kaysa sa mga taong nasa malambot na upuan at malamig na opisina. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng pagnanais nating magluklok ng tapat na opisyal ng gobyerno, tila parang may masamang elemento ang nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ano nga ba ang masamang elemento na naghahasik ng lagim sa gobyerno?PERA. Sabi nila, hindi ang pera ang sumisira sa buhay ng tao, kundi ang pagmamahal at pagnanais na magkamal ng limpak limpak na salapi. Aanhin mo ang...

Different kinds of Passengers (sa ating JEEPNEY)

            NOTE: ito ay ang installment ng naunang artikulo tungkol sa mga drayber sa Pilipinas; sa Quezon City specifically. Bilang isang estudyanteng malapit nang magtpaos ng pag aaral, marami akong gusting tandaang bagay mula sa aking buhay estudyante. Una, sasabihin ko muna kung ano ang alam kong routine ng mga katulad kong nursing students. Sa umaga, gigising ng super aga kahit isang oras lang ang tulog mula sa pag-aaral. Maliligo ng malamig na tubog para bongga sa gising ang dugo, parang mga driver lang ng bus e nu? Pero ganun talaga kasi ang buhay. Magbibihis, kakain o minsan pa nga hindi na kakain kasi late ng gising ang ating kaibigan. Kung mahirap o di kaya ay ordinaryong mamayan lang an gating estudyante katulad ng sumulat nito, at public transport ang kanyang sasakyan. Kung mayaman naman, syempre may kocheee yan!!Bayaan natin ang buhay may car dahil wala sa koche nila ang mukha ng totoong buhay sa Maynila.   Ako...