Skip to main content

Hihintayin pa ba Kita?

Lumipas ang mga araw, ang mga linggo at buwan na hindi ko na ulit nasilayan yung mukha mong gustong gusto kong panggigilan. Namimiss ko yung sungit mong alam kong hindi naman talaga sungit, basta nasusungitan lang ako sayo...Yung matitipid mong salita, yung mga bahagyang pagpapakita na namimiss mo rin ako. Hindi man kita nakikita, alam kong iniisip mo rin ako.

Ngunit, kahit naman sabihin natin gusto natin makasama ang isa't isa..hindi pwede. Parang matinding plaka sa EDSA, na nagsusumigaw na HINDI KAYO MEANT TO BE, WAG NYO NA IPILIT. Pero, pilit man ikaw ilayo ng tadhana sakin, lagi kang bumabalik...gumagawa ng paraan na marinig ang boses kong bisaklat o malaman kung ok pa ba ako.

Kanina..naalala kita,naalala ko yung mga panahon na gusto mo ako laging nakikita,na gagawa ka pa ng dahilan para lang mapapunta mo ako o magkita tayo. Namimiss ko yung araw na wala tayong iniisip kundi kung ano lang yung meron sa ating dalawa, hindi alintana yung mga komplikasyon na hindi kasi talaga tayo pwede. Yung nakikita lang kita na nasa tabi ko,nagsusulat ng mga salitang habambuhay kong itatago sa puso't isip ko. Yung amoy ng pawis at bango ng balat mo sa tuwing kakapit ako sa bisig mo. Yung mga ngiti mong mahirap sungkitin, pero pag nakamit, parang nahulog ang mga tala at kumikislap sa yong mga mata. Ngayon, antagal na kitang hindi nakikita, tinatanong ko sa sarili ko..hihintayin pa ba kita?

Alam kong abala ka sa mga pagbabago sa buhay mo. Alam kong hindi ko kayang sumabay sa bilis ng agos ng mga plano mo, hindi rin naman ako sigurado kung kasama ako sa mga ito..at hindi ko na din alam kung ako pa ba'y gusto mo. Mahirap maghintay,ngunit mas nahihirapan akong bitawan ang bagay na alam kong gusto kong mangyare..sa ating dalawa, tayong dalawa..bukas at sa mga taong dadaan.

Hihintayin pa ba kita? 

Marahil wag na lang..dahil hindi ko din naman kayang ibigay ang mga bagay na kayang ibigay ng kasama mo sa bahay. 

Baka pwedeng hintayin padin kita, dahil mas masakit limutin at iflush na lang sa kubeta ang konting alaalang na nabuo natin magkasama. Wala man akong sapat na panahong ipagmamalaki na tayo'y magkasama, pero nakapagtatakang kaya kitang ipagsigawan sa mga pader ng kwarto kong pinuno ko ng mga salita. Na hanggang ngayon, gusto ko padin malaman ang pakiramdam na makasama ka sa pangarap na binuo ko mag isa.

Gusto ko na lang na hintayin ka..mahalin ka, ng walang hinihinging panahon na makapiling ka, ng walang aasahang kapalit sa pag-ibig na kaya kong ibigay hanggang langit. 

Hihintayin kita. Hindi man sa buhay natin ngayon..na puno ng tanda na wala na tayong pag-asa..hihintayin kita hanggang dumating ang buhay na ako naman ang mamahalin mong una.

Comments

Popular posts from this blog

Alamat ng Lipistik

Friday again! Happy weekend world! Again, I ask myself, how can I fucking write something happy and witty, if all I can do is sulk over the idea or feeling of being unwanted. I can’t even say that I like myself. Feeling ko nagkakaron na naman ako ng episode of the inevitable. Pero I can get over this, I know. Una sa lahat, patawad sa mga nagbabasa ng blogs ko, ang boring kong tao. Dead kid. Wala ng nagaganap na interesting sakin, maliban sa madami akong natututunan sa work ko. Yeth, I’ll tell you about my job. Nasa harap lang sya ng magandang building ng San Miguel. Nung 2015, wala pa tong building. Nag work kasi ako dati sa tabi netong building. Big hole lang to non. Dead end. Tanginang train of thought, napuputol, humihinto. Im cursed!!! Ohmaygaaaad! Gagawa na lang ako ng quick alamat! Ang topic for today, mga bata, ay tungkol sa alamat ng lipstick. Bilang mahilig sa lippie ang ating may akda, gumawa sya ng kwento tungkol sa kung paano nagsimula ang pamahid sa labi n...

Barasoain Church - yung nasa sampung piso

disclaimer: Lahat ng pictures kuha lang sa humble kong android. raw lahat at hinaluan ng konting kaartehan ko, na minsan nakakainis dahil di naman kagandahan ang kinalalabasan. More practice!! Barasoain Church in Malolos, Bulacan Yung simbahan sa sampung piso: Kung titignan mo yung pera, mukang malaki yung simbahan..Pero syempre iba na ang mundo ngayon!! baka lumaki na ang mga tao at lumiit yung simbahan. Parang damit na nag sshrink pag nalabhan. Pero syempre!! joke lang mga yan.:p Magkamukha naman yung nasa sampung piso chaka sa actual kong nakita, andun yung puno na di ko alam kung legit bang yun padin yung puno, o apo na to nung original na puno. Syempre iba na ichura ng paligid nung simbahan.Yung nasa gilid ng bell tower eh may kalyeng tinayuan na ng mga maliliit na bahay at tindahan. Nakakita din ako ng ilang nagbbisikletang kuya na nakapara, nagbebenta ng kwek kwek,siomai, palamig at iba pang tnutusok. Sa kabilang side naman, ...

SINGKONG BUTAS

Sa hirap ng buhay ngayon, ultimo barya mahalaga. (kaganapan sa jeep umagang pauwi ako) Pasahero: bayad, wilcome.(lalakeng mukang papasok palang, ayoko maging judgmental, basta papasok palang) *abot bayad,abot sukli. bilang.kunot noo ni kuya passenger* P: magkanu ba hanggang wilcome? Driver: unse. P: subra ka singko. D: Salamat. *********************************************************************** Sa sobrang corrupt ng mga tao sa tabi-tabi, sa taas tass, mas may dangal pa ang ordinaryong tao na nagttrabaho sa ilalim ng araw kaysa sa mga taong nasa malambot na upuan at malamig na opisina. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng pagnanais nating magluklok ng tapat na opisyal ng gobyerno, tila parang may masamang elemento ang nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ano nga ba ang masamang elemento na naghahasik ng lagim sa gobyerno?PERA. Sabi nila, hindi ang pera ang sumisira sa buhay ng tao, kundi ang pagmamahal at pagnanais na magkamal ng limpak limpak na salapi. Aanhin mo ang...