Skip to main content

9:56 A.M.

This is a late post, dahil naligaw yung train of tot ko nung Thursday, nung nag ayos ako ng orders. Tapos the next day, yung inaga kong uwi the previous day, ay nabawi ko din.:p


Yep! I wanna take this moment to enjoy the 4 mins before the clock hits 10, to thank Mother Nature for not calling me and lead me to the toilet, and! to the Internet which did not disappoint me today!:p Although, my neighbor station, which was my boss' pc was acting sooooo slow today. This is a golden moment for me ever since I started my Admin-Reports role! My very first week alone, doing the whole reports thing, I usually go home around 11-12noon. My shift was 12am-9am. But as time goes by, I got around and put my personal magic into things, so I get to go home a good 15-20 mins shy from 11am. That's a big improvement! TODAY! was a bigger one! I finished everything at exactly 9:56AM! the feeling was incredible! I didn't think this is gonna happen ever in my existence.

If you think, I am just exaggerating things,let me give you a sneak peak of what I do each day! shift starts at12..Hindi naman ako anak ng ni haring Solomon, para pag kakaupo eh work agad. I have to compose my thoughts first, by rummaging inside my bag and get all my necessities on my station. I am makalat kind of person,di ako maka work ng hindi makalat yung station ko. I need my colorful pens out, my mirror, my notebook, my tumblers (one for coffee or tea and one for water), my bottle of rubbing alcohol and hand lotion. All visible in my station. Makalat I know.

Around 12:15 I start reading my emails, which would range around 10-15 on average days..but Mondays and Tuesdays are special..I get up to 50ish emails, aside from those that come in during the shift. I have to prioritize them according to their deadlines. Aside from my miscellaneous emails, I have an MTD Performance Report sent before 1am. I check 24 recruiters numbers, every single day. At pag end of month, nako, sangkatutak na reklamo o pagtatanong tungkol sa numbers nila ang abot ko. Minsan inaabot ako hanggang 3am para lang humupa yung epekto ng MTD Report. After non, may report akong gagawin which will show if recruiters are using a text tool given to them, to check if this is effective or if it can increase the recruiters by how many folds. It takes around 45 mins to finish this. After that I check the things recruiters are working on..yung openings na tntry nila ifill..Kung meron bang naka process, kung ano dapat unahin at kung ano ba ang mga nafill na. so mga around 4 or 5 ako natatapos dyan Sa buong araw ang break ko lang isa. Yung one hour lunch break ko. Minsan binabawasan ko pa depende sa tasks na ma aadd up within the day, at sa mga meeting na di ko alam bakit ako andun. :p  Ayun lunch ko na.
After non, pagbalik ko,I check na yung mga output na ng recruiters na nag out na. Yef, nasa kalagitnaan palang ako ng hustle, yung iba nakauwi na. So ganun gagawin ko in the next couple of hours, hanggang makauwi na yung last recruiter na nag wwork. After non EOD reports na. Check mo na numbers nng recruiters end of day. Send ka sa reports team ng perf for the day, gagawa ka ng report to show anong iwwork on nila the following day, at send kang perf report sa clients how the day ended.

Ganon araw ko. pag nagbenta pa ako in between! hahaha..they go to my station to get my goods! Isama mo pa yung pagjebs ko everyday..Eto yung average days..na meron akong free time na 20 mins... Usually average day ko ang Wednesday. Wala dyan yung mga projects ng mga managers na kelangan ng assistance ko to get the data they needed.

What keeps me going are the people who thank my existence each day, and those who wants to order food from me.:p hahaha. 

Comments

Popular posts from this blog

Alamat ng Lipistik

Friday again! Happy weekend world! Again, I ask myself, how can I fucking write something happy and witty, if all I can do is sulk over the idea or feeling of being unwanted. I can’t even say that I like myself. Feeling ko nagkakaron na naman ako ng episode of the inevitable. Pero I can get over this, I know. Una sa lahat, patawad sa mga nagbabasa ng blogs ko, ang boring kong tao. Dead kid. Wala ng nagaganap na interesting sakin, maliban sa madami akong natututunan sa work ko. Yeth, I’ll tell you about my job. Nasa harap lang sya ng magandang building ng San Miguel. Nung 2015, wala pa tong building. Nag work kasi ako dati sa tabi netong building. Big hole lang to non. Dead end. Tanginang train of thought, napuputol, humihinto. Im cursed!!! Ohmaygaaaad! Gagawa na lang ako ng quick alamat! Ang topic for today, mga bata, ay tungkol sa alamat ng lipstick. Bilang mahilig sa lippie ang ating may akda, gumawa sya ng kwento tungkol sa kung paano nagsimula ang pamahid sa labi n...

SINGKONG BUTAS

Sa hirap ng buhay ngayon, ultimo barya mahalaga. (kaganapan sa jeep umagang pauwi ako) Pasahero: bayad, wilcome.(lalakeng mukang papasok palang, ayoko maging judgmental, basta papasok palang) *abot bayad,abot sukli. bilang.kunot noo ni kuya passenger* P: magkanu ba hanggang wilcome? Driver: unse. P: subra ka singko. D: Salamat. *********************************************************************** Sa sobrang corrupt ng mga tao sa tabi-tabi, sa taas tass, mas may dangal pa ang ordinaryong tao na nagttrabaho sa ilalim ng araw kaysa sa mga taong nasa malambot na upuan at malamig na opisina. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng pagnanais nating magluklok ng tapat na opisyal ng gobyerno, tila parang may masamang elemento ang nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ano nga ba ang masamang elemento na naghahasik ng lagim sa gobyerno?PERA. Sabi nila, hindi ang pera ang sumisira sa buhay ng tao, kundi ang pagmamahal at pagnanais na magkamal ng limpak limpak na salapi. Aanhin mo ang...

Different kinds of Passengers (sa ating JEEPNEY)

            NOTE: ito ay ang installment ng naunang artikulo tungkol sa mga drayber sa Pilipinas; sa Quezon City specifically. Bilang isang estudyanteng malapit nang magtpaos ng pag aaral, marami akong gusting tandaang bagay mula sa aking buhay estudyante. Una, sasabihin ko muna kung ano ang alam kong routine ng mga katulad kong nursing students. Sa umaga, gigising ng super aga kahit isang oras lang ang tulog mula sa pag-aaral. Maliligo ng malamig na tubog para bongga sa gising ang dugo, parang mga driver lang ng bus e nu? Pero ganun talaga kasi ang buhay. Magbibihis, kakain o minsan pa nga hindi na kakain kasi late ng gising ang ating kaibigan. Kung mahirap o di kaya ay ordinaryong mamayan lang an gating estudyante katulad ng sumulat nito, at public transport ang kanyang sasakyan. Kung mayaman naman, syempre may kocheee yan!!Bayaan natin ang buhay may car dahil wala sa koche nila ang mukha ng totoong buhay sa Maynila.   Ako...