Sinusumpong na Alaala

Sa bawat araw na dadaan, kaya ko nang mabuhay sa ideyang hindi na kita pwedeng makita pang muli.

Sa bawat araw na dadaan, natanggap ko nang wala na din pag-asa yung hiling kong makasama ka kahit sandali.

Sa bawat araw na dadaan, hindi na ako katulad nang dati na sobra umiyak at magmukmok dahil sa sakit.

Sa bawat araw na dadaan, kaya ko nang ngumiti, tumawa nang walang halong lungkot.

Sa bawat araw na dadaan, pakiramdam ko, mas nagiging ok na ako nang mag-isa.

Pero, sa bawat araw na maiisip kong nabubuhay na ako nang wala ka, natatakot ako..

Natatakot akong lumipas yung mga araw, linggo, buwan, at taon na matatabunan lahat ng alaala nating magkasama.

Natatakot ako lumipas ang mga araw, linggo, buwan, at taon na mabuhay akong masaya nang wala ka.

Natatakot ako lumipas ang mga araw, linggo, buwan, at taon na makalimutan mo ako at magmahal ka na ulit ng iba.

Natatakot ako lumipas ang mga araw, linggo, buwan, at taon na maging parte na lang ako nang kahapon mong pilit na nilimot.

Natatakot akong maging masaya..kasi gusto ko ikaw padin talaga. Ikaw padin yung dahilan kung bakit ako masaya.

Tuwing maaalala ko na mahal padin kita, nasasaktan ako. Nasasaktan ako dahil tinanggap ko nang walang second chance, wala ng epilogue, wala ng part II, wala ng replay, wala ng..tayo.. Pero hindi ka pa kayang bitawan neto eh..

Sabi nga sa kanta ng Sugarfree.."ngunit ang kahapon ko, ay bihag padin ng alaala mo..."

tapos na sana 'to,

............nahinto ako sandali, sumilip sa fb. pukinginang fb talaga yan, pahamak sa buhay. Habang emote na emote ako dito, samantalang sya, wala man lang bahid na naiisip nya ako. Ang sadlak ng buhay.

alam ko sasabihin ng mga kaibigang oso: bakit hindi mo pa kasi i block? bakit mo pa kasi tinitignan?

sagot ko: dadating din ako sa puntong yan. kelangan ko pa ng oras.

minsan nakakalason ng utak magmahal. pero madalas, nakakagago magmahal ng gago rin nu? nakakapikon pero mahal mo padin naman. ironic ng life. sana naging unicorn na lang ako.:/

Comments

Alamat ng Lipistik

Friday again! Happy weekend world! Again, I ask myself, how can I fucking write something happy and witty, if all I can do is sulk over the idea or feeling of being unwanted. I can’t even say that I like myself. Feeling ko nagkakaron na naman ako ng episode of the inevitable. Pero I can get over this, I know. Una sa lahat, patawad sa mga nagbabasa ng blogs ko, ang boring kong tao. Dead kid. Wala ng nagaganap na interesting sakin, maliban sa madami akong natututunan sa work ko. Yeth, I’ll tell you about my job. Nasa harap lang sya ng magandang building ng San Miguel. Nung 2015, wala pa tong building. Nag work kasi ako dati sa tabi netong building. Big hole lang to non. Dead end. Tanginang train of thought, napuputol, humihinto. Im cursed!!! Ohmaygaaaad! Gagawa na lang ako ng quick alamat! Ang topic for today, mga bata, ay tungkol sa alamat ng lipstick. Bilang mahilig sa lippie ang ating may akda, gumawa sya ng kwento tungkol sa kung paano nagsimula ang pamahid sa labi n

SINGKONG BUTAS

Sa hirap ng buhay ngayon, ultimo barya mahalaga. (kaganapan sa jeep umagang pauwi ako) Pasahero: bayad, wilcome.(lalakeng mukang papasok palang, ayoko maging judgmental, basta papasok palang) *abot bayad,abot sukli. bilang.kunot noo ni kuya passenger* P: magkanu ba hanggang wilcome? Driver: unse. P: subra ka singko. D: Salamat. *********************************************************************** Sa sobrang corrupt ng mga tao sa tabi-tabi, sa taas tass, mas may dangal pa ang ordinaryong tao na nagttrabaho sa ilalim ng araw kaysa sa mga taong nasa malambot na upuan at malamig na opisina. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng pagnanais nating magluklok ng tapat na opisyal ng gobyerno, tila parang may masamang elemento ang nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ano nga ba ang masamang elemento na naghahasik ng lagim sa gobyerno?PERA. Sabi nila, hindi ang pera ang sumisira sa buhay ng tao, kundi ang pagmamahal at pagnanais na magkamal ng limpak limpak na salapi. Aanhin mo ang

Barasoain Church - yung nasa sampung piso

disclaimer: Lahat ng pictures kuha lang sa humble kong android. raw lahat at hinaluan ng konting kaartehan ko, na minsan nakakainis dahil di naman kagandahan ang kinalalabasan. More practice!! Barasoain Church in Malolos, Bulacan Yung simbahan sa sampung piso: Kung titignan mo yung pera, mukang malaki yung simbahan..Pero syempre iba na ang mundo ngayon!! baka lumaki na ang mga tao at lumiit yung simbahan. Parang damit na nag sshrink pag nalabhan. Pero syempre!! joke lang mga yan.:p Magkamukha naman yung nasa sampung piso chaka sa actual kong nakita, andun yung puno na di ko alam kung legit bang yun padin yung puno, o apo na to nung original na puno. Syempre iba na ichura ng paligid nung simbahan.Yung nasa gilid ng bell tower eh may kalyeng tinayuan na ng mga maliliit na bahay at tindahan. Nakakita din ako ng ilang nagbbisikletang kuya na nakapara, nagbebenta ng kwek kwek,siomai, palamig at iba pang tnutusok. Sa kabilang side naman,

BRIDGE ACROSS FOREVER

Search This Blog