BRIDGE ACROSS FOREVER

Ito ang karugtong ng nauna kong entry...kahapon.:) Kanina lang kasi ako nanood ng tb matapos ang ilang dekada na computer at malaking keyboard ang kaharap ko, nakanood din ako ng tv...Di ko alam kung gusto ko lang haybladin sarili ko dahil sa ANC ko nilipat ang channel. Storyline ang palabas. Sakto namiss ko ang show na to...Di ko nasimulan pero parang na gets ko naman ang kwento... Iniinterview ang asawa ng isang pulis na binaril ng mga di kilalang tao. From the looks of it, eto opinion ko lang naman, ang mga taong gumagawa ng ingay para mapansin,makapaghatid ng impormasyon at imulat sa katotohanan ang mga tao...sila pa yung nawawala, naaksidente o napapatay.Kung iisipin, it makes all the sense in the world... ang pagkawala nila ay hindi pawang coincidence lang. Sinasadya yun dahil tinutuligsa nila ang may kapangyarihan.Kelan ba magkakaron ng justice sa Pilipinas? Kelan matatapos ang napaka laking crab mentality? Siguro pagkatapos ng EDSA 21,000 na? Sa kalungkutan na naramdaman ko d

Sa isang taon, merong 12 buwan, 4 na linggo sa bawat buwan, 7 araw sa bawat linggo at 24 oras sa bawat araw. Alam kong alam mo na to, gusto ko lang sabihin para kunwari cool ako.hahaha.Dahil nakalimutan ko na bakit ko to ginagawa itong bagay na to, kahit na lang ilalagay ko... Nakalipas na ang 2 taon matapos ang trahedya na dulot ng bagyong Ondoy. Naalala ko pa party party pa kami dito sa bahay dahil di natuloy duty namin, masaya pa kaming pamilya na kumakain at nanonood ng movies dahil walang pasok..:)) Tapos biglang pagkita mo sa news, ang taas na pala ng baha sa iba't ibang dako ng Pilipinas lalo na dito sa kamaynilaan. Madaming namatay, madaming ari arian ang nasira, madaming buhay ang nasira dahil sa bagyong ito. Pero masasabi mo ba sino ang mya kasalanan sa usaping ito? 2011 na, malapit na nga matapos ang taong ito ee, pero walang patawad, may pahabol pang bagyo...Welcome to the Philippines Sendong.!!! handang handa na naman ang Pilipinas sa pagdating mo. Sa kasalukuy

Ang bagay na ito ay hindi naayon sa panahon natin ngayon gabi...Una, dahil hindi umuulan, pangalawa paki ko naman dito e di naman na ako studyante? Pero! bilang isang 'future parent' (excited masyado?) alam kong hindi water proof ang mga students simula elementarya hanggang kolehiyo. Ang bagyo sa Pilipinas ay alam nating dumadating sa mga buwan na may -ber. Alam ng lahat yan, sasara lahat ng butas sa katawan mo pag di mo alam to. Pero may mga paghahanda bang ginagawa ang gobyerno? Sabihin na din natin pati tao, baka kasi sabihin mo sinisisi ko na naman lahat sa gobyerno e. May mangila ngilan na naghahanda para sa mga panahong to pero karamihan? Ewan ko lang. Mabalik tayo sa pagiging water proof ng mga studyante. Ano ang kaadikan meron ang DepEd at CHEd bakit sila nag ssuspend ng klase pag tanghali? Di mo alam kung bakit? Sige bibigyan kita choices... a) na-late ng gising yung secretary b) mahina lang naman yung ulan sa lugar kung nasan yung secretary c) nakakatamad kumil

Sa araw araw na buhay ng mga Pilipino, walang pinipiling lugar ang 'activity' na tinatawag na chismisan..:) Unang una sa lahat, di ako nagmamalinis dahil di naman talaga to naiiwasan, pwede mong ipalusot na palitan ng kuro kuro lamang ito ngunit kahit baliktarin mo ang damit ng lahat ng tao, chismisan padin yun. Define. Ang salitang gossip oh chismis ay nagpapatungkol sa pag uusap tungkol sa publiko at pribadong aspeto ng isang tao na kilala ng mga gumagawa ng misteryosong gawain na ito.Isa itong pagsasalin ng mga kwento mula sa isang tao papunta sa iba. Usually, ang chismis ay tumutukoy sa mga bagay na di naman talaga nakita nung taong nagkkwento, maaring narinig lamang nya ito sa iba, naikwento sa kanya. In short, walang kongkretong basehan kung totoo ang mga ito o hindi. Alam naman na nating lahat yan e, pero ang nakakatawa lang naisip na ba natin na wala naman tong pwede maidulot na kabutihan?OO. naisip na nating lahat yan, imposibleng hindi, pero may mga tao paring g

For all we know, Christmas time is something most people get excited about...but not for me.. Why? I really don't know. I once 'scolded' myself for being so naive about this issue. I know it's a time for get together s, parties, and all but how come i don't get excited about it? Should i consult a psychiatrist to analyze my condition? i hope not..Anywaaaaayy.. What's the sense of this entry? I'll tell you..or should i say myself...about this contention that's boggling my mind. Even the ants know that Philippines is a democratic country, and that people enjoy the freedom to fully express themselves in various ways. But have you ever thought that major decisions regarding our country lies only in the hands of people who are famous for their acting, singing, dancing abilities, people who posted the most tarpaulins on the streets during elections and those who look good on tv. Democracy. The masses voted for these people. I say...It's deceit not democr

Napaisip ako, bakit kaya pag gagawa ako ng blog, engligh yung title pero nasa filipino naman yung laman?Ewan ko din ee...style siguro..hahaha..:)) bayaan mo na, anyway. ano bang dahilan at napasulat na naman ako ngayong araw na ito.namimiss ko na si Athena at Cerulean!!!Pag dinadalaw nila ako di ko pinapansin, i know nag iinarte ako pero kasi hindi sa ganun,hahaha..pero syempre pagod ako galing trabaho tas madami akong will power to write... Gustong gusto ko i-entertain mga ideas nila pero kasi pagod talaga ako..tapos pag pwede na ako magsulat ayaw naman nila dumating..sutil nila..tas chinichismis ko pa sila ngayon kaya nagtatampo na naman sila..hahaha..hindi naman ako galit sa kanila syempre inspiration ko yung dalawang yun eeee..I dedescribe ko sila in the near future,\.. I'm not good in drawing details of a human being but my imagination serves me very well and i think I'm capable of describing them here..:) Well, Athena is older than me, that is for sure...because she'

Ang pagsulat ay isang bagay na ginagawa ko hindi lamang para magpalipas ng oras. Nagsusulat ako sa dahilang di ko alam. Magulo. Magulo yung ideas sa utak ko, minsan ay hindi lang minsan, lagi nakikita ito sa mga naisusulat na walang direksyon? Ewan ko lang kung ayun din ang opinyon ng mga nakakabasa ng mga gawa ko. Sabi nila cool daw pero I really can't feel the coolness to what i write? Naginarte na naman ako? Pero nakakataba ng puso ang kanilang mga compliments.:) Magulo ako diba?parang ngayon hindi naman talaga yan ang sasabihin ko pero yan sinasabi ko..:) Ang sasabihin ko talaga itooooo. Nagsusulat ako dahil yun ang sinasabi ko ng puso ko.:) Pero may problema ako, dahil nagtampo na naman ang musa ng aking pagsulat, ang kaliwanagan na lagi kong pinanghahawakan ko tuwing hawak ko ang bolpen at kaharap ko ang notebook kong puro guhit lang. Totoo yung isa kong nabasa na pag dumating yung "enlightenment" wag mo palagpasin, i entertain mo sya at isulat lahat ng sasabihi

What do I wanna say here? Well, there are random things that are running inside my mind right now and i'm gonna pour them out here. First, I am now training for a call center job. yea. i knoooooow. I was so skeptical on entering the call center before and i wasn't expecting my abrupt decision to finally go for it. Then i thought, it's primarily because, I AM BORED and i need cash!To add a good reason for that is!!!i wanna forget him... the guy i love for almost a year now but doesn't love me back.So emotional. hahaha. but  he's not the reason that i wrote this journal. What can i say about the call center industry? Well, for me, the experience would be very beneficial with my communication skills and boost my decreasing self esteem. I met new people, very interesting people if i may add. I realized how 'virgin' I am in the real world. They tell stories that i never heard before, activities that i never did before. I felt that my life was boring, but! i on

Bits and pieces of my gazillion thoughts every waking hours of living... *magulo, mahirap intindihin, masakit sa brain...CRAZY ideas.. In the sea of loneliness, endless agony, showers of fear and incomparable sufferings... Hidden there is refuge..a way out.. the light to this boundless darkness.. keeping up with hectic life of urbanization moving forward to a progressive economy a piece of you gets left behind buried in the past, hope it's not forever. i am crazy i am blind all things lost, will never find inside me, a splash of hope a lady. a woman.can she cope? hold on to it spit out every bit of it embrace everything love each minute Soar high, mighty wings as your guide with the laws of nature you have to abide. Never part from that dream. Wake up. Slumber's over. Don't be afraid! The universe will conspire with the good. Work hard and everything will pay off with food! bound to fear the unknown  and feel the kiss of death complete ecstasy erupted, embraced me...

Ang tagal na nito friend! Hanggang kelan ba to pag dedebatihan (debate ang sinasabi ko dito ah)? Kung si Miriam lang presidente nakoooo! Sana nga! Pero dahil ngayon ay hindi, pag usapan na lang natin ang RH Bill. Ang huli kong nabasa e ito, ‘Masturbation is not murder’ sabi ni Miriam Defensor-Santiago kay Juan Ponce-Enrile. Kasi sabi ni Enrile, sperm and egg cell already has a life on their own. Alam naman natin na ang nagsusulong ng bill na ito ay si Santiago at kasama nya dito si Pia Cayetano. (wala talaga akong galang sa mga senador?) Ayun nga, kaya sinabi ni Santiago na hindi naman murder ang masturbation dahil, in order to create a life, fertilization needs to take place. Kelangan ng union ng sperm at egg para masabing may buhay na nabuo. May point naman si Santiago e. Di lang siguro masyado naka-aral ng Anatomy and Physiology si Enrile. Samantalang ang senador na gusto ko sana maging presidente e inanalyze nya ng husto ang puntong gusto nyang isulong. Sa totoo lang gusto ko ang

*Not mine; kay Ms. Ellaine Marianne Boseta to..:)) Maganda ee.,:) For almost nineteen years of my existence, I never had he chance to meet my father. If ever I would stroll around malls or any other places and suddenly passed in front of me, and if ever our eyes meet, I would never know that the person I exchanged sigh with was my father. I do not have any idea or a single memory about him. But there is only one thing I know and I am certainly sure of, he left us behind, may before some reason that I do not know. When I was eight years old, my mother had to work abroad to earn for a living. Since then, I lived with my grandparents, and we only get the chance to spend time with each other for a month, out of twelve in a year. When I was fourteen years old, my mom resigned from her job, in Saudi and tried to work here. I was very happy because she was finally here with me. W spent most of the time playing with each other, cuddling, cooking together, exchanging stories, laughing at each

“Nagmahal lang naman ako…” samahan mo pa ng ‘huhuhu’ dahil pag ganyan ang linya e umiiyak yung nagsabi nun tiyak. Noong unang panahon pa man e uso na yang mga kabit na yan at incest. Sa mythology, ang magkaka-kapatid, mag ina, mag pinsan, mag bayaw, bilas, mag lolo, gumagawa ng himala, tapos ang nagiging anak mga puno, halaman, bundok, dagat. Parang puno, kapag may dalawang adjoining branches hindi malayong magkaroon ng panibagong sanga sa isa sa kanila. Baka sabihin mo kathang isip lang ang mythology, sige, isa pang example. Dati, uso ang mga hari’t reyna at kung ano ano pang royalties. Alam kong nasa isip mo ang mga babaeng ang suot e mahahaba, long sleeves pa nga e, may pamaypay, ang mga lalake may baston kahit wala naman sakit sa extremities. Ang sinasabi ko, kahit ganyan ang suot nila na balot na balot, juskooo. Ang libido nila umaapaw kaya kahit asawa ng kapatid e pinapatos. Akala mo wala ng ibang tao sa mundo. Trending ata yan, bawat henerasyon dapat di mawawalan ng ganitong es

Sa buhay, alam nating lahat na may hangganan. Pero ang hindi natin alam, hanggang kelan..kung iisipin mo, ang katanggap tanggap na edad para mabura ka sa mundong eto yung mga panahong , uugod, ugod ka na..dahil, nabuhay ka na ng maraming taon at marami ka ng bagay na natamasa at naibahagi sa buhay mo. Pero ang mawala ka sa lugar na kinatatayuan mo ngayon, ng 19 years old??hindi ata masaya yun. Alam kong may sariling isip ang mahal kong pinsan para gawin kung ano mang naisin nya, buhay nya yun,may sarili syang pag iisip kung ano ang tama at mali. Ngunit, sa mga panahong madilim ang kanyang pag iisip, may sakit na nararamdaman sa puso nya at galit na di nya kayang pigilin, ano bang madaling pag alis sa mga problema? Sapat bang kitilin mo ang sarili mong buhay para instant wala ka ng problema? Ang masakit , ni hindi sya nakakitaan ng kahit anong sign na sya'y naghihirap. Isang masayahing pinsan, makulit na kapatid, sutil daw sya kadalasan, mahilig tumawa, gusto nya masaya ang mga tao

Bago ang lahat, may gusto akong sabihin, ang mga nakalagay dito ay hindi panlalait o kahit anong uri ng paninira sa mga taong napag rinigan ko neto. Ang akin lang naman e, pinasaya nya ang araw ko, tumindig ang aking mga balahibo ng aking silang marinig, tumaas ang aking blood pressure nung sila ay aking maulinigan at kinilig ako sa di maipaliwanag na paraan. Kaya heto na, simulan na natin… Simula ng tumira ako dito sa Lungsod ng Maynila e takot na talaga ako sa Quiapo. Hindi ko rin alam ang dahilan pero pakiramdam ko ito ay isang mundong iba sa aking kinagagalawan ngayon. Pupunta ako sa Intramuros noong araw nay un, sumakay ako ng may Pier 15 na nakalagay sa jeep. Habang papalapit kami sa Quiapo konti na lang kaming pasahero ng naturang jeep, at ng tumapat sa Quaipo church binggo!! Ako na lang ang nasa jeep, kaya binalik ni kuya ang bayad ko at sabi nya bumaba na ako at sumakay sa ibang jeep. Bumaba ako na may takot sa aking dibdib. Tumingin sa paligid, bumilis ang tibok ng aking pu

NOTE: Ang nakalathala sa artikulong ito ay hindi ko pag-aari at nabasa ko lamang sa page ng isang kaibigan na hindi rin daw sa kanya...nabasa din nya sa iba.haha..so yun..kung sino man ang gumawa nito saludo ako sa yo at ang lakas ng loob mong mamakyu dahil may karapatan ka naman eee..:) This speech was delivered by a La Sallian engineer in one of the graduation ceremonies at the UP College of Engineering. Ngayong araw na ito, sa ating pagtatapos, mayroon akong dalang Transcript of Record. Ang estudyanteng may-ari ng transcript na ito ay nag-aral sa De La Salle University. Sa unibersidad na ito, kapag ikaw ay isang undergraduate, may ID number ka na nagsisimula sa “94” at pataas, kung lumipas ang isang buong school year at umabot ka sa 15 units na bagsak, masisipa ka sa paaralan. Ang transcript na hawak ko ay mayroong 27 units ng bagsak. 12 sa mga ito ay tinamo ng estudyante sa iisang schoolyear lang. Ang isang subject ay kadalasang may bigat na 3 units. Kung iisiping mabuti, isang

ENRICH YOUR VOCABULARY. Para sa ikauunlad ng Pilipinas at ng ating mga sari-sariling buhay..sana ay magkaron ng libreng scrabble board game at maliit na dikshonaryo sa mga chichirya na nabibili sa ating mga suking tindahan..hahaha..wala lang.naisip ko alng..nakaka exercise kasi ng utak tong larong to. Kelangan mo mag isip kaya tatalas ang pag iisip at madadagan pa ang ating mga word sa ating bangko ng mga salita..Wala akong maisip kaya eto na lang.hahaha..sa susunod ulit pag nakaisip ako ng mga kakaibang bagay..Kanina nung naka sakay ako sa jeep may dala akong bulaklak..nakatingin ang mga tao sakin..Hindi ba normal yun? Parang kanina lang sila naka kita ng bulaklak ee..hmp..Isa yan sa mga ugali nting mga Pilipino..hilig natin mag-stare sa ibang tao kahit alam naman natin lahat ng IT'S RUDE TO STARE!!

Man is a social animal. Sabi yan sa mga libro at kahit saan. Dahil dyan may sasabihin ako dahil sa nakita ko. Walang relasyon ito sa gusto kong sabihin, gusto ko lang isama yun para kunware magaling.:) Sa isa sa mga araw na ako’y masayang naglalakad sa mall na sikat sa gawing araneta, cubao. Sa lahat ng malls, di mawawala ang escalator, bibihira ang elevator at kahit anong building pa yan may hagdan yan! Aakyat ako…dismayado ako ng Makita kong di gumagana ang escalator na paakyat malapit sa fullybooked. Iniisip ko kung dadaan ako sa kabila o maghahagdan na lang ako na katabi lang naman ng escalator na sinasabi ko. Kung tatanungin ako, ayoko kasi umaakyat o bumaba sa escalator na di umaandar, di ko alam bakit, basta di ko lang feel. Di naman kasi talaga yun ang use nya e. So yun nga nag hagdan ako! Mapapansin, di lang naman ako nakakapansin nito, ikaw din at lahat ng tao, at minsan siguro sa buhay mo, ginawa mo rin to! Yiheeee.! Di mawawala sa hagdan ng isang mall, ang mga lovers na nak

Sa mga simpleng araw na maulan at masarap lang mag –stay sa bahay at uminom ng kapi, naimagine ko ang mga oras na nakasakay ako sa dakilang jeep ng Pilipinas,J oo mahal ko ang jeep, kaya nga sa mga susunod na panahon e bibili ako ng jeep ko… Kaya, ang gusto ko na naman ngayon ikwento at bigyang pansin ay ang mga pasahero ng jeep. Tama na at binigyan na natin ng recognition ang mga drivers, oras na para pansinin ang mga suki sa pagsakay n gating patok. Unang una sa lahat, ang jeep ay isang pampublikong sasakyan, maybabayad ka ng minimum na walong piso para makarating sa gusto mong paroonan. Isa ang driver nito, at may ilang bagay syang ginagawa ng sabay sabay. Una, nagmamaneho sya sa rutang nasa gilid ng kanyang jeep, ikalawa, tumatanggap sya ng bayad mo at nagsusukli kapag wala kang barya pang bayad, ikatlo, nakikipag kwentuhan sa katabi nyang pasahero ikaapat, mag iisip pa sya pano nya mapupuno ang jeep at maka boundary at makapag uwi ng pancit sa kanyang pamilya. Madami. Pero bilang

Sa panahon ngayon, pag pinag usapan ang tao, may apat na klase nay an; babae, lalake, juding at shiboli. Pero, naisip ko dalawa padin yun, kasi yung isa nagpapanggap na babae ang isa e nagpapanggap na lalake. So, sige dalawa lang; babae at lalake kasi ayun lang naman ang ginawa ng ating Creator. Ngayon, ang gusto ko lang naman isulat ay tungkol sa kababaihan at ang mga ‘kapansin-pansin’ na mga characteristics nila. Dahil usually, English ang mga ganitong topics, ginawa ko ng tagalong para mas cute basahin. Una, ang mga bagay na mababasa dito ay observations ng mga kalalakihan na nagbibigay sa kanila ng malaking katanungan bakit ganun ang mga babae. Susubukan ko lang bigyan ng rationale. At wala akong intension manira ng tao, I am simply stating my views and I have my freedom to express myself.:) Di ko alam pano to simulan pero sige, ganito na lang. Imagine: Nasa jeep ka, sa pagkakaupo mo, iba iba ang iyong makakasama…at hinding hindi mawawala ang mga mag-ddyowa. Kasama na yan sa pagsa

Di ko alam kung may magagawa pa ako kung madami naman talaga akong napapansin na ayoko naman sabihin at ipagsigawan kasi alam kong nanlalait lang naman ako..haha..ang gusto ko lang naman sabihin ee..may mga nakikita akong kapansin pansin na dapat naman talagang pansinin..Unang una..ang Pilipinas di naman nawawalan ng eksena..Tulad na lang kanina..habang nasa jeep ako,napadaan ang jeep na sinasakyan ko sa isang palengke..sa may bangketa, nag aaway ang babaeng customer at ang lalakeng tindero..Ano bang nagagawa ng pakikipag away?Meron ba? Bukod sa nakaka taas lang ito ng blood pressure e nakaka pangit din ito ng ating balat na sanhi ng pagdami ng wrinkles sa ating mukha. Minsan may mga taong kulang sa patience. Bakit kaya?Wala na akong kinalaman dun..Pangalawa, may nabasa akong ang jeep ay sumisimbolo ng 'delayed' daw ang progress ng Pilipinas sa usapang ekonomiya. Oo, di naman yun maikakaila. Pero ang jeep ay parte na ng ating kultura. Ano na lang ichura ng ating mga kalsada kun

One rainy afternoon, I was inside my favorite coffee shop, sitting at my favorite spot, holding my newly bought book, sipping my oh-so-yummy coffee; Perfect day. The thing about my favorite table in that coffee shop is that I can look outside, in the swarm of people passing by through the glass wall. I put my book down, held my pen and started scribbling but something seems to be missing. I looked out again, in the sea of faces, I can see different kinds of things just with their expression. And each time I scrutinize the mood of the flock, there isn’t a time that I did not see love. Well, it’s kind of a cliché to talk about love but it always give us a stir so we’re cool.;) Anyway, when I talk to my friends about how they wanna meet their “love bugs” they would always say ‘in a romantic way’. How’s that? I think, it’s not about HOW you meet that person, I prefer it to be WHEN are you going to meet your one true love. Timing is everything and if the time is right everything follows. Bu

“Momentary happiness is fleeting and temporary, but true happiness once discovered, invested in and cherished grips the heart and inspires the life and the finder…” WARNING: these simple insights will not guarantee happiness—nothing can. These are just suggestions which may help you enter a lifestyle of happiness that is perpetually everlasting. Look at life in the light of God’s love.—when we truly stop to see God has made for us to enjoy, we find His love at every turn. Laugh more…especially at yourself. – a good dose of laughter improve blood circulation, stimulate digestion, lower blood pressure and prompt the brain to release endorphins. Smile at strangers. – add the “smile factor” to your daily routine and you’ll surely find your world less intimidating, your interactions with others more satisfying, and your personal happiness growing. Thank someone.—as we grow old, our need for others becomes more acute. Our gratitude shoul

Today is the 17 th of April year 2009             Isang ordinaryong mamayan, naglalakad ako ng maghigit isang kanto para makapunt sa nakayan ng jeep. And dinadaanan kong ito ay tatawagin na lang natin na “catwalk”. Araw-araw naglalakad ako ditto, pag papasok sa iskul, pupunta sa mga fast food, magsisimba, lahat ng gawain na sasakay ka nag jeep. Anyway, dito ko una napansin ang mga tarpaulin o mga pabati ng mga politico na nangako sa mga tao na papaunlarin ang kanilang nasasakupan. May nangyayari nga ba?             Sa buong buhay ng isang tao kadalasan siya ay naglalakad, tama? Siyempre hindi kasama dito yung mga hindi nakakalakad. Ang kapaligiran ng isang tao ang humuhubog sa kanyang pagkatao. Oo humuhubog.haha. (ano ba kasi tagalong ng ‘molds a person into who he/she is?’) Binigyan tayo ng ating Lumikha ng kakayahan para magamit ang ating utak, tumingin sa paligid, mag obserba ng mga nangyayare, kumilos, at gumawa ng kabutihan sa kapwa. Eto yung sinasabi kong mga politiko. Nangampan

Being a girl is fun. You get to wear anything you want, in different colors, different sizes and shapes. You can cry if you want to, show your feelings and tell the world how you really feel. But being a girl has limitations too. I’m pertaining to the increasing rape cases in the metro and even in the rural places. I don’t think guys shouldn’t be blamed alone. First, media shows a lot kissing scenes, bed scenes, and love scenes even in primetime televisions, so this generation has a lot to get from media. You can’t just say parental guidance is advised because nowadays, parents are staying long hours working and the guidance children needed aren’t met. Media shows how clothes and dresses get smaller and smaller every year. And the thing is, many as in a lot of women wear skimpier, skinnier, smaller covers to their bodies. I don’t have anything against ‘flaunting what you’ve got’ but one factor to consider in increasing rape cases is showing flesh to the public. We all know that sex i

            NOTE: ito ay ang installment ng naunang artikulo tungkol sa mga drayber sa Pilipinas; sa Quezon City specifically. Bilang isang estudyanteng malapit nang magtpaos ng pag aaral, marami akong gusting tandaang bagay mula sa aking buhay estudyante. Una, sasabihin ko muna kung ano ang alam kong routine ng mga katulad kong nursing students. Sa umaga, gigising ng super aga kahit isang oras lang ang tulog mula sa pag-aaral. Maliligo ng malamig na tubog para bongga sa gising ang dugo, parang mga driver lang ng bus e nu? Pero ganun talaga kasi ang buhay. Magbibihis, kakain o minsan pa nga hindi na kakain kasi late ng gising ang ating kaibigan. Kung mahirap o di kaya ay ordinaryong mamayan lang an gating estudyante katulad ng sumulat nito, at public transport ang kanyang sasakyan. Kung mayaman naman, syempre may kocheee yan!!Bayaan natin ang buhay may car dahil wala sa koche nila ang mukha ng totoong buhay sa Maynila.   Ako’y isang super bongga sa ordinaryong citizen, sumasakay ako