BRIDGE ACROSS FOREVER

Hello Blog!! how are you doing today? Im doing great, after I ate arroz caldo and shortbread covered in milk chocolate! Very good for my sore throat. Feeling kinda under the weather that's why I'm stuck in bed updating my ever so loyal wall of feelings. Inarte level 121. It's been a month na pala mga lodi nun last kong entry, medyo naging busy ang lola nyo dahil sa dami ng orders. Syempre Christmas season,madami nag order ng pa give aways at pang regalo. Ang ating tindahan ay akmang akma sa mga friendly nating parokyano na buong opis ata nila eh gusto nila bigyan ng aginaldo. Ninang of the year award ang peg. Pero ultimately, its the seasong of gift giving, kung meron ka naman maibabahagi sa mundong napaka marahas at madumi katulad ng ating bansang Pilipinas, eh why not diba? Ika nga ng motto ng aking cookies, putting a smile on the face of the Earth, one cookie at a time. Hindi man sobrang expensive nung sweets na bnbenta ko sa madla,it'll make someone happy. 

The title says it all. So wala na akong isusulat pa. . . . . . . . . . Cheret leng. Sa tagpong ito, nawa'y wag maging katotohanan ang Zombie apolypse at ang Aswang chronicles. May naalala ako bigla, dati kasama ko yung ex ko, nanood kami ng aswang na movie, nilambing pa nya ako, yun pala inaaswang na din nya yung ibang babae. Anak ng isandaang tinapa sya. Walanghiya! Bago pa man ako makerid away ng madami..meron na akong blog before about sa zombies na posible na magkatotoo yun kasi merong condition na nagiging living dead yung tao dahil sa virus. Pero kanina, mejj nag research ako ulit ng konte, baka kasi may updates na about sa zombies, mamaya meron na palang babala na magkaka train to busan na sa Pilipinas. Train to Magallanes. Tapos MRT yung gagamiting tren, tapos biglang masisiraan sa may Shaw station, tas maglalakad na lang yung mga zombie na sakay, kasi iinvade nila sakan yung Ayala people. Pagdating ng mga zombie sa Ayala, pagod na sila,tas maiinitan sila, at

Kung nasaan man napunta ang drafts ko, take care na lang. Hayst. Para akong nawalan ng pera..dahil yung mga naputol kong ideas andun sa drafts kong nawawala. Ito ba ay kashungahan, force majeure o sadyang kapalaran nyang mawala na lang na parang si Amelia Earhart? Wala naman talaga konek yung intro ko sa mga gusto kong sabihin dito, dahil ito ay tungkol sa depression at tumataas na suicide rate sa Pilipinas. Although, wala akong supporting data about suicide rate, nabibigyan pansin na sya at madami ng nababalita tungkol dito. I'm not sure this is a good thing, that suicide and its causes are now acknowledged by the masses, because, personally, I still feel sad that despite being known by a lot already, there are still the triggers, the stimuli why some are forced to take their own lives. Why can't we just be kind to each other, regardless of our circumstances? Nakakasakit sa puso na isipin, na andaming masama ang ugali,na kapag ginawa mo sa kanila yung ginagawa nila sayo, si

Hello ulit sa mga nagbabasa ng blogs ko (mga por), dahil medyo matagal ang pahinga, narito na ang mga kahindik-hindik kong lwento at konting natutunan sa mga nakaraang araw at linggggooo.  Disclaimer: Halo-halo to, mas special pa sa Chowking halo-halo white. Una sa lahat, isa sa mga natuklasan ko, na kahit pala wala kang intensyon manakit o sadyang nagsusulat ka lang dahil trip mo lang ganon, meron ka padin palang masasaktan o maaapektuhang tao. My ultimate goal in life is to do good even in the littlest things every day, entertain and educate thru writing and just live a quiet and happy life. Hindi pala ganun ka simple yun. Komplikado din pala, kahit simple lang ang equation.  Pangalawa, alam ko na na mahaba pasensya ko, I learned that a long time ago, na kayang i master ang pag control ng temper, pag extend ng patience lalo na sa mga taong hindi mo bet, o sadyang hindi sila ka bet-bet. Pero nalaman kong nasasagad din pala ako, may limitasyon din pala ako. Although, I don&

Hello friends and countrymen!!  Bilang may mga nagtatanong about sa produkto kong nakakapagpasaya ng friendship, relationship, familyship (meron ganon, sabi ko), sana i follow nyo yung IG, kasi yun lang ang meron ako.:p At dahil konti palang followers ko sa IG, follow na! Andyan lahat ng pwede i-order at pwede ka din mag request, parang DJ, VJ, KJ. May baked goods, sweets, ang mga meals na hatid ni Mayora.Super mura lang, super swak for this holiday season! Pang-giveaways, gip, monito monita, kris kringle, white elephant, yellow rabbit, green lion at kung ano pang trip mong itawag sa pag eexchange ng happy surprise. Pwede mo din ibigay sa nililigawan, ibabalot ko sa pink o pula with ribbon, lagyan ko na din ng quote, para sagutin ka na nya. :)  Minimum of 5 orders sa bawat product. Para naman sa bulk orders (feelingera, akala mo may oorder ng madami), antimanong magbigay ng at least 2 days notice, para di naman ngarag ang lola nyo. Baka di na ako makaharap ng may angking

Sobrang late na post na to kasi hindi ko sya matapos tapos before..laging nasasapawan ng new idea. Anyway, feeling ko timely padin naman sya dahil unang una sa lahat! Wala pa naman tong solusyon. nahinto yung chika about the modernization thing. Pilipino nga naman, hindi pa natatapos ang isang problema, on to the next na agad. Kaya walang nasosolusyunan. Ningas Cogon at its finest. Kung ano man ang hold up ng issue na to, gusto ko padin ipukol ang bato sa kinauukulang nasa pwesto. Bakit??? Sila na naman ang may kasalanan? Why don't we start with ourselves? Puro na lang ba gobyerno ang may kasalanan sa kahirapan ng bansa? Well, ang mga may ari ng kakarag karag na jeep ay for sure walang sapat na budget para palitan ang kaninang jeep. Sino ba may gusto mag maneho ng kinakalawang? Kung mura ang bagong jeep, wala na sana tayo nakitang luma at pang limahan lang ata ang pwede sumakay. Oo, maganda ang layunin ng modernization,pero mejj patapon yung solusyon. Sino ba nakaisip neto? Ka

Bilang me sakit ang lola nyo at wala akong maisulat dahil kinikilig me...secret bakit.:p Parang Lady Gaga lang ang peg, 'I've got a hundred million reasons to walk away, but baby, I just need one good one to stay'.Yeff, gaga eh. Anyway, di naman yun yung topic natin today! Dahil nga wala akong maisulat na nakaka entertain sa isip ko maliban sa mapanghusga yung doctor sa ospital kahapon, tinanong ba naman ako kung sure ba akong di ako buntis?! Unang una sa lahat, ang unang tanong nya sakin, "kelan ang huling mens?",sabi ko, "nung 20 lang po". Sinegundahan ako mga beshie, "So sure kang di buntis?" Aba aba aba! Doc chubbilog me, but my womb is empty, aside from my accumulated blood for the next bloodshed! Kita mo nga naman, naka isang paragrap na ako! Hindi talaga to topic natin. So ayun nga, I was replying to someone in one of my blogs nung nakita ko yung total number of blogs ko each year since 2010. And the winner is!! Candidate 2012! I wa

In relation sa kondisyon ng balat ko, na di ako pwede magpawis, ang pinakamatindi ko ng activity ay maglakad lakad sa office, from my station to restroom.Mejj malayo kasi,mga 54 steps. Di pala ako sure,pero ayun yung estimate ko. Ibilang ko mamaya pagpasok ko. Naalala ko bigla yung binili kong pedometer sa Lazada!Unang una, bumili ako non kasi steps counter daw sya. Gusto ko kasi sana mag set ng goal per day na mag 800 steps.Pero nung dumating sya sakin,maliban sa sobrang liit nya, kasing liit ng box ng posporo, hindi sya nagbibilang ng steps. KM/Calories/Miles ang mnmeasure!! Nakakainit ng brain cells, sayang yung pesoses ko. Anywaaaaaaay, going back to our main topic! I’m not sure if this is my body saying I’m getting old or this is just one of  the effecst of my sedentary lifestyle..PIMPLES ang problema ko talaga. Ziiiiits are popping on different parts of my face every 2 weeks! Buti na lang isa isa lang.:p Also, my face gets sooo rough and dry. Parang 'before' ng isan

When I thought everything’s going back to the way they were…something will ruin your positivity and test your patience. Yep, skin related blog again. It’s almost a month that the only sugatsss left are on my binti, 2 binti. Haha. So, I started to do some nakakapawis exercises and activities..like walking a few meters! Walking lang, baka mawalan ako ng malay tao pag tumakbo kasi ako eh.:p Isang araw, niyaya ako ng pamilya ko magpamasahe.. syempre ayoko, kasi nakakahiya yung balat ko, baka ijudge lang nila ako o kaya tumanggi sila na masahihin ako dahil nga me sakit ako sa balat. But then, hindi pala judgy yung spa na napuntahan namin (nakapag build na pala ng rapport si mudra). At pers taym kong nagpamasahe non! Ibang level! Ansakit pala pero masarap! Alam mo na, parang ano.. para akong nalamog na papaya. Chaka yung oil na ginamit, anlagkit the, pakiramdam ko kulang na lang ako ng salt and pepper pwede na ako isalang sa oven, para maging dinner mamayang gabi! Pag uwi sa bahay, med

Masyadong masaya yung mga posts ko lately..gawa tayo ng konting lungkot.:p  . . . Isang taon na pala ang nakakalipas nung pinatatak ko sa likod ko ang muka ni Medusa kasama ng mga alaga nyang ahas..Naalala ko gaano kasakit yun, pero dahil isa akong magiting na mandirigma ng pag-ibig, mas iindahin ko pa ang sakit ng iniwan ng sinisinta kesa ang zzzztttt ng pagtattoooo. Isang taon na nga pala ang nakalipas, nung dinalaw mo ako sa secret hiding place, at narinig ang matamis mong halakhak kasabay ng mga kwento mong unang beses ko lang napakinggan.  Natapos na pala ang tatlong daang, animnapu't limang araw, naaalala ko padin ang mga mata mong malamlam, na nagniningning tuwing tatawa o ngingitian mo ako.  Nagdaan na ang limapu't dalawang linggo, wala pading pagkakataon na di ko naaalala ang tamis ng bawat halik at init ng iyong bisig, sa tuwing ako'y iyong yayakapin. Iniwan na tayo ng labingdalawang buwan, pero tuwing naririnig ko ang pangalan mo, para pad

Based talaga tosa tweet ko kanina, na medyo ilan ang nag react at naka relate sa dilemma ko. Sabi ko kasi don: Dati, andaming bebi na makikita sa newsfeed ko sa fb..wala na akong fb. Ngayon, andaming bebi sa IG na ma kkyut..meron padin akong IG makyutiiiii. Mejj ganon kasi ang nalabas sa ig ko lately, mga bebi ng friends ko.. Ang  ccute nila sobra, nakakagigil!! May a pinch of salt and a dash of inggit when I see their captions like: nakakawala ka ng pagod baby or lahat ng hirap worth it. Ganyern mga kaibigan. How does it feels like kaya? Syempre magical, kasi miracle of life yon! Which leads me to my matindi at madamdaming sentimyento. Naisip ko na gusto ko na ng baby. Yef! You read that right! I want a baby na cute, na kamuka ko..cute. cheret! Isipin mo na lang, instead na reglahin ka, baby ang lalabas! How coooool is that? Ngunit, subalit, datapwat...sa panahon ngayon, uso na ang dilemma at pinaka misteryosong phenomenon..ang pagiging single. Hirap gumawa ng mag isa. hindi

Hindi ko malaman anong gagawin ko dun s Wordpress kong site..:( I have the idea in mind, di ko lang magawa..FOCUUUUUUS. RESEARCH. Chaka baka dahil nagugutom ako kaya siguro nagpapanic ako,and i dont know what to do. Chaka dahil Satan's sacrificial waterfall arrived, that's why I've been very emotional and hungry all the time since yest and today. Yesterday may ganap sa office, it wouldn't really make me cry kung normal day,but then it was my first day, na trigger ako sa malditang section manager don, na bago! Usually, I'm one, if not the last person to leave the office because of my end of day reports, but yesterday, since the managers have this practice for I don't know what, they stayed for a while after their office hours. One of my end of day thingies was to print planners for the recruiters. Bago ako nag print,walang nag pprint. Most of the time tinitignan ko muna if may nag pprint, if there are documents na nag pprint by other people in the office,par

This is a late post, dahil naligaw yung train of tot ko nung Thursday, nung nag ayos ako ng orders. Tapos the next day, yung inaga kong uwi the previous day, ay nabawi ko din.:p Yep! I wanna take this moment to enjoy the 4 mins before the clock hits 10, to thank Mother Nature for not calling me and lead me to the toilet, and! to the Internet which did not disappoint me today!:p Although, my neighbor station, which was my boss' pc was acting sooooo slow today. This is a golden moment for me ever since I started my Admin-Reports role! My very first week alone, doing the whole reports thing, I usually go home around 11-12noon. My shift was 12am-9am. But as time goes by, I got around and put my personal magic into things, so I get to go home a good 15-20 mins shy from 11am. That's a big improvement! TODAY! was a bigger one! I finished everything at exactly 9:56AM! the feeling was incredible! I didn't think this is gonna happen ever in my existence. If you think, I am just

Para tapusin ang kwento ng A little Family Drama na nauna kong sinulat, ikkwento ko kung ano naganap after ko mag check out. Sabi ng kapatid ko, susunduin daw nya ako, tas tambay daw kami kung saan, kasi ayaw ko pang umuwi. So pumayag akes, at di ko pinapansin ang messages ni mama na nagtatanong kung asan na ako. Pero eto yung gumiba ng inis ko, "Anak uwi ka.." (may kasunod na text) "Pasalubong ha? Yung masarap." Trivia: mahilig kumain mama ko, kahit di sya mukang mashuba,unlike kaming magkapatid. Pag malungkot sya,food lang magpapasaya sa kanya!..except shopping siguro). So sumagot na ako: "Ok po mom". At ang bonus non, kasama sya ni maychameeee nung sinundo ako. Wala nang ayawan! Di ko pa muna sya kinakausap, pero nung nasa bahay na kami, kinausap ko na din sya, sabi ko, "Bakit di pa kayo nagbibihis? Libre ko kayong bbq! Me masarap sa Taytay - yung Isaw Haus sinasabi ko.:p Pero to cut the kaabnormalan, hindi kami sa Taytay napadpad...sa Tagay

Let's be very honest my wall of thoughts, my life is a far cry from the word perfect, not a walk in the park, not an easy breezy chill by the beach..It's tough, and sometimes, it gets a little tougher. That 'sometimes' counts today. I am in the point wherein I isolated myself to the world,brought my phone, my laptop, a few pair of clothes, and a lip tint (see,i'm a lipstick woman, but this time,it slipped my mind to throw one in my bag).  I need space from all the chaos I was in these past few weeks. Work, baking and marketing weren't easy tasks to face alone. Every day, I work my ass harder each day, work gets demanding day by day.I go home to rest a few hours, buy ingredients for my orders, start baking, pack them, take a bath, sleep for a few hours, go to work, deliver the items, chika with my customers and meet new people to expand network. It's exhausting, but I am very grateful with all the opportunities I am having right now. It's like doors of

First of all, I came up with these ideas because of a specific person, but I want to let everyone holding authority over people to fucking read this and learn something. Kahit konti lang ma'am sir. Pag may first, may second. Gusto kong ireiterate na hindi ako naglalakas lakasan ng loob, dahil I can tell this in someone's face because I know I have the right, as an employee and as a human being! Pero..hindi sakin to naganap. hahaha. Sa frennibels natin. Ayaw ko kasi ng may inaapi,alam mo yun, power tripping, o kaya projection or displacement ng emotions dahil napagalitan ng boss din nya. Don't be the person who hurt you..sabi ng hindi ko maalalang tao. Being a leader, I know, it's tough, just by looking at you guys. Every single day, you wake up to serve as a bridge for people to become successful. That's how it is. You get to a certain point in life, that you acquire sufficient knowledge and great experiences to share with other people Being a leader is actuall

Unang una sa lahat, gusto kong linawin na hindi sakin sinabi yan. hahaha. Baka ma uppercut ko magsasabi sakin nyan kunsakale. Dilemma to ng isa kong friend na lalake. Ang history kasi nya,babaero yun. Pero yung minahal nyang babae ng matindihan, eh nag break sila.Ngayon si ate, may jowakels na Chinese matagal na sila,pero ang lolo mo..hindi na ata naka move on. Puro landian at Versace on the floor na lang ang ganap. Wala syang nagiging jowa talaga after ni ate girl. As in. Pangalanan natin sya ng Alakdan para di ako mahirapan sa pagkkwento. Si Alakdan, sya yung tipo na kahit sa anong grupo mo isama, peburit sya ng lahat. Bangkero sa lahat ng kalokohan, thoughtful chaka sobrang nakakatawa sya. Kilala ko na to super, kapatid ko na yun dahil since first year high school magkasama na kami. Ngayon, nasa iisa kaming club non. Samahan ng mga inaalat ang buhay pag ibig. Meron kaming isang group na batchmates, na puro me asawa na at anak na. Isang pares na lang ata sa kanila ang hinihint

Sumali tayo sa pinakaumuugong na issue na naglalandian ang matinee idol nating si Popoy - John Lloyd Cruz at and sexy star na si Ellen Adarna. P.S.kras ko si Ellen Adarna,hindi lang dahil sexy sya, feminist sya eh. Wala syang habas na nang aaway ng mga lalakeng nag bbody shaming sa ibang babae at namamakyu sya ng mga bashers na nanlalait pero naka subscribe naman sa kanya. hahaha Ang haba ng explanation ko bakit ko gusto si Ellen. Kras ko dati si John Lloyd, syempre magaling na aktor eh. Ngunit, minsan ang katulad nya, kataka-taka na walang babaeng nagtatagal sa kanya. And sabi ng chismis, dahil daw sa sobrang pagka lasenggero nya. Ewan ko, pero ganun ata talaga pag artist, kung hindi alcoholic,drug adik. Ayon sa pagsasaliksik..ang mga kilalang artist, sa kahit anong larangan, nahugot sila ng inspirasyon, o me parang pwersa ang alak para mawala yung inhibitions and kahit anong hindrance para lumabas ng full force ang creativity ng tao. Hindi ko alam ang pathophysiology neto,lalo n

Inaamin kong medyo wala naman na ako sa murang edad para maexcite masyado tuwing magppasko. Ay wala naman pala sa edad yun. Ang gulo ko. Recently kasi, I've been craving for Christmas songs. So ilang araw na akong nag iispotify ng mga kanta, nag premium pa nga ako para lang makapakinig ng 'none of the ads'. Oha! Masaya makinig,soothing,may calming sensation, lalo pag si Jose Mari Chan na ang bumanat ng Christmas in our hearts! diba?Can you feel me? Dati, naiinis pa ako kasi September 1 palang naglalagay na ng decors sa bahay namin, at blasting talaga ng speakers ng mga karoling songs! Yung mga, "ang pasko ay shumafit fit fit!" chaka "Kay sigla ng gabi ang lahat ay kaysaya".. Hudyat na ang Christmas season ay paparating na. Buong bahay namin meron nang christmas lights. Pero hindi lang samin yon, sunod sunod na yon sa street namin na maglalaay na ng mga pailaw. Pabonggahan,paramihan, paramihan ng extension ang makakabit..at pamahalan ng Meralco bi

These were just excerpts of what I write every time I remember him and life itself: Today, I felt like you are just living around the bend of our street, Today I felt like a huge hope that tomorrow,I'll be seeing you when I wake up. Today, I felt positive that you'll be beside me when I bake cookies. Today, I felt that I'll be seeing those smiles I long been waiting for.. Today, I felt that everything I went through are worth it because we'll live together forever. . . . . . But, I suddenly woke up to reality, that 'today' was never real..It was a fantasy of wanting to see you again. I miss you. ***** I guess, life really has a peculiar way of twisting each story. Change, inevitable as the sunrise, is as strong as the sea breeze, enough to tear down a full-sail ship. I've been the type of person who's always ready for the unexpected..I have that mantra,not to expect anything in all aspects of life. I just do what I gotta do and ad

Since hindi padin naman magaling ang dinaramdam ng balat ko, isusulat ko na lang din dito ang updates ng aking pakikibaka! Ngayon ay ika-limang buwan na ng matindi kong suffering na hindi makapag dress at shorts, sa kadahilanang madami akong nagnanaknak na sugat sa katawan. Charot lang yung nagnanaknak, kasi wala namang nana to. Nagdudugo sila tuwing naiinitan ako, nasstress at pag nakamot ko nang walang pagiimbot. Tumigil na din ako mag steroid,tinigil ko na yung mga gamot ko..ang natitira na lang vitamins chaka yung antihistamine. at mga pamahid kong me steroids padin naman pero at least! topical na lang. May bago din akong sabon, mas mura sa cetaphil na parang ginto. Oilatum ang pangalan, pang baby. :p ok naman yung cetaphil chaka oilatum, ang ganap makati padin naman. Pero hindi na sila dumadami. Namumula padin, pero hindi na kumakalat. In short, sila silang barkada lang din ang nagpapaligsahan sa pagkati. Right at this moment, while typing this, I fucking hate my balat gett

I've never been the type who scream ice cream I'm afraid of rats and roaches girl. I don't shout at the top of my lungs when I see something that scares me, I just stay stumped and my heartbeat races to the roof, and I curse..ahaha Joke lang. well, part of what I said there were true. Takot ako sa clowns and mascots and zombies and beans..yea, I don't eat beans. I hate the gritty texture, and you're like eating baby kidneys. Clowns and Mascots Hindi ko maalala kelan ko nadiscover na ayaw ko sila and I see them as monsters. Kahit pa alam kong tao sila. There was this instance before na bata pa ako, I don't know ilang taon na ako, but it was the time when my mama is still working at a grocery store. May event sa store and like 6 clowns nag ddance sila sa may counter area. The memory's kinda vague pero natatandaan ko na lumapit yung isang friend ni mama na naka clown nga. then I cried!! Para akong si Melissa Manchested nag dont cry out loud ako ng bongga

Hindi ko alam kung nabanggit ko na sa mga naunakong blogs na parang ang kapalaran ko maging "mag-isa" sa trabaho ay kapalaran ko na talaga. Let me explain why.. Dati,sa pinanggalingan kong company sa hindi masyadong kahabaan ng Libis, na dating puro talahib lang ay, na promote ako bilang PIE. Nanggaling ako sa pioneer account, at first time na magkakaron ng process improvement samin, dahil lumalaki na yng account. I just tried lang naman..why not? hindi ako natanggap nung first time kong nag apply as QA, so baka eto na ang chance ko. Salamat sa mga nuno sa punso at mga santong naawa sakin..natanggap ako at ito talaga yung gusto ko. Well, masyado din ata ako nagustuhan ng boss ko at after 2 years..hindi ako binigyan ng kasama.. kahit pa nag OT ako araw araw just to make the load lighter the next day..pero hindi pala..nasa isip ko lang na gagaan yung work ko dahil hindi naman.same shit pa nga..and more! At some point, ginawa pa akong POC dahil meron akong mga ka team under

Nung nakaraang long weekend, medyo naburo ako sa higaan kakanood ng vlogs ng kung sino sino. Kaya naisip ko, subukang gumawa ng vlog. Ngunit,subalit,datapwat..hindi kaaya aya ang tunog ng boses ko sa video...so paano na ang gagawin ko? Well, hindi ko pa naman nasusubukan, chaka para kasing tanga beshie. Kinakausap mo yung selpon mo, eh hindi nga ako masyado maselpi na tao, video ko pa kaya sarili ko. Sooooo, naisip ko ay.. secret. Saka na. susubukan ko muna bago ko sabihin. Anyway, para lang maidocument ko ang buhay ko bilang chubby at madaming emerut sa balat, I am officially independent! hahaha. from any derma, nag decide yung mudrabels kong wag na magpatingin sa doctor. Una, dahil paulit ulit lang naman ang ginagawang treatment regimen sakin..mostly steroids, and madami lang dagdag na ibang ewan pag nag iiba ako ng derma. Pangalawa, same lang din naman ang nagiging reaction ng katawan ko, tuwing ittaper down, nagbabalik ang mga eewwwiii sa balat. Pangatlo, hindi naman ako naigi,

Matapos ang lahat ng nangyare, babalik na naman ako sa kabanatang paulit-ulit ko nang natambayan! Ito ang moving-on stage. Gawin nating light para naman di masyadong ma emote ang mga susunod kong posts. Napansin ko kasing masyado na heavy drama yung mga recent posts ko, kaya para maiba,balik na tayo sa normal programming. Ayun nga, pagkatapos ng lahat ng ganap na mabulaklak. parang Panagbenga festival, sa broken-hearted series din naman pala ang bagsak ko. Minsan gusto ko na tumiwalag sa samahan ng naniniwala sa forever at true love. Pero syempre,hindi natin bibitawan ang paniniwalang sa mundong ibabaw, kung hindi tayo ang magiging advocate ng change and love, eh sino pa ang aasahan natin? Kaya gusto ko na magpa promote na Ambassador! Cheret! Ayaw ko man aminin sa buong mundo kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon, aaminin ko na din ng very light, para naman gumaan ang sentensya ko sa impyerno.Malay mo mitigating factor pala ang pag amin ng shattered heart pieces! Just a th

It's just the same busy Monday for most..but for a lonesome creature like me, it's not the usual quiet Monday morning... The universe has been conspiring with destiny to ruin what I thought a good,quiet relationship. I thought he's the guy who'll prove that cheating is not actually a thing for guys, but then..since this is not meant to last forever, the relationship ended in the ways I did not expect. I'm not perfect. I wouldn't say that I've never been in an affair that affected people's lives,but when I decided to enter this relationship, after years of hibernation, I told myself that I'll make this a quiet one, wherein I would shout out to the world that I'm in love. I made him feel loved,I gave him things he didn't have before,. I brought him to places he never been to, I introduced him to cuisines his taste buds have never tasted before. I taught him how to adult, how to treat life with goodness, how to make ends meet, how to